Op het moment dat we grens met Zuid-Afrika weer oversteken voelt het een beetje alsof we Afrika al achter ons laten. De laatste kilometers in Botswana waren we ons hier extra van bewust. In Zuid-Afrika is alles weer. De supermarkten staan vol met herkenbare producten die we ook in Nederland kunnen kopen. De wegen zijn goed en druk. De prachtige culturen zoals we die in veel Afrikaanse landen gezien hebben, zijn in Zuid-Afrika een stuk minder zichtbaar. De rode aarde maakt plaats voor grijs asfalt.
Hoewel we weemoedig zijn en ons beseffen dat het eind van dit avontuur in zicht is, voelt het ook goed weer terug te zijn in Zuid-Afrika. Als Polarsteps laat zien dat we weer op de weg rijden die we 11 maanden geleden ook gereden hebben bekruipt ons ook een gevoel van trots. We hebben het rondje gewoon gedaan en zijn zonder kleerscheuren terug. De mooie omgeving van Mpumalanga blijft adembenemend. Dit is toch echt wel één van de mooiste stukjes Zuid-Afrika.
Met ontzettend veel liefde worden we weer ontvangen op de boerderij waar we deze reis begonnen zijn. Hans en Alta staan ons op te wachten en het wederzien is heerlijk en bovenal vertrouwd. We vallen met ons neus in de festiviteiten want hun schoondochter wordt 40 en hun zoon uit Amerika is over. Iedere dag is er wel een feestje en als familie gaan we overal mee naartoe. De kinderen spelen van zonsopgang tot ver na zonsondergang met de grote schare andere kinderen. Meindert leert waterskiën en als klap op de vuurpijl vieren we de 5e verjaardag van Ids samen. Wat een geluk. Na twee verjaardagen zonder visite (begin eerste reis en covid) kan Ids nu zijn geluk niet op. Visite, taart en cadeaus maken dit tot een verjaardag om niet snel te vergeten.
Het voelt ontzettend goed om tijd met de familie Prinsloo door te brengen. Meerdere malen vragen ze of we het zeker weten dat we teruggaan naar Nederland. In hun ogen een land met in deze tijd wel erg veel beperkingen. We zijn ons ervan bewust dat we een ander Nederland zullen aantreffen dan we een jaar geleden achter gelaten hebben. Maar niets gaat boven familie en de liefde van vrienden. We kunnen niet wachten iedereen weer echt te knuffelen in plaats van via een schermpje. En vrijheid, die zit in jezelf. Te weten dat we echter altijd een plek hebben om naar terug te keren voelt heel goed. Dit stukje Zuid-Afrika en met name de familie Prinsloo zit in ons hart.
Na 10 hele fijne dagen zeggen we de familie in de vroege ochtend van 20 januari gedag. Until we meet again! We rijden naar Pretoria om naar de plek te gaan waar Randy Lover een jaar gestaan heeft toen wij onverhoopt onze reis door covid moesten afbreken. Deze keer blijven we niet langer dan een nacht. We proosten samen op de reis omdat we dit rondje volbracht hebben. 11 maanden geleden vertrokken we zonder plan vanuit Pretoria. Langzaamaan vormde zich een plan en besloten we terug te rijden naar Zuid-Afrika om Randy Lover te verkopen. En nu zijn we terug. We proosten en beseffen ons hoe gelukkig we onszelf mogen prijzen. We hebben zoveel gedaan, gezien en geleerd. In volledige vrijheid hebben we een heel groot deel van zuid en oost Afrika mogen ervaren. Een enorm voorrecht waarin zeker geldt dat de meeste mensen deugen. Het lijstje aan mooie ontmoetingen is ontelbaar lang. Dat heeft onze reis gemaakt tot wat hij is. Een aaneenschakeling van hoogtepunt en mooie ontmoetingen.
Het laatste stukje reis is aangebroken. Vanuit Pretoria rijden we via de Drakensbergen naar de Wild Coast. Hierna ontmoeten we onze vrienden Thijs en Mieke in Plettenberg om samen via de Garden route terug naar Kaapstad te rijden. Daar halen we de koper van Randy Lover van het vliegveld. We gaan haar alles uitleggen over ons huisje op wielen. Samen gaan we nog één keer op avontuur. Maar nu om Randy Lover over te dragen met een warme hand. We weten nu al dat we onze geen betere nieuwe bewoners kunnen wensen.
Boon Family Journey 