Dagenlang rijden we door het Maputo Elephant Reserve op zoek naar wild maar zien niet veel. Tot we na drie dagen richting de uitgang rijden en 100 meter voor de uitgang wel twintig giraffen zien! Ze staan echt overal om de auto. Wat blijven giraffen toch gracieuze dieren. Hoewel we deze dagen niet veel wild zien rijden we door fantastische natuur waar dikke bush wordt afgewisseld met wijde open savanne vlakten.
Na een week vol hoogtepunten, zon, zee en strand, worden we uitgenodigd om mee de bush in te gaan met Tim & Bianca, een fotograaf en model uit Zuid Afrika. Ze zijn gevraagd door Peace Parks om een documentaire te maken over de conservation in Maputo Elephant Reserve, een prachtig wildpark in het zuiden van Mozambique. In ruil voor het film- en fotomateriaal krijgen ze toegang tot het park en mogen ze gratis op de campings verblijven. Natuurlijk nemen we het aanbod aan om met ze mee te gaan. Het is ontzettend gezellig en de omgeving is echt adembenemend.
In Mozambique heerst de beruchte malaria tropica, de variant die je hersenen aan kan tasten. We besluiten in deze regio dan ook malaria profylaxe te nemen. Dagelijks sterven er nog duizenden mensen aan malaria. We vragen ons hardop af waarom er nog steeds geen vaccin voor malaria is terwijl de laboratoria in de rij stonden voor het maken van een coronavaccin en deze binnen een jaar gemaakt kon worden. Het is wellicht een analyse die wat kort door de bocht is maar wel vragen oproept. Gelukkig krijgen we ten tijde van het schrijven van dit bericht door dat er een mogelijke doorbraak is bij het vervaardigen van een vaccin tegen malaria waarbij Nederland een grote rol heeft gespeeld.
Vanuit Ponta do Ouro verblijven we eerst drie dagen samen met Tim en Bianca op een mooie camping direct aan het strand. Het dorpje Malangane is ontzettend gezellig en het is niet lastig om in te beelden dat wanneer de toeristen terug zijn het hier een groot feest wordt. De barretjes, restaurants en souvenir winkeltjes doen vreselijk hun best hun waar aan ons te verkopen. Je ziet de blijdschap en hoop in hun ogen bij het zien van onze internationale nummerplaat. We zijn één van de eerste toeristen die na Covid terugkeren en dat schept hoop voor de lokale bevolking die afhankelijk zijn van deze stroom van inkomsten. We hebben dan ook geen excuus nodig om onze Metals (munteenheid) uit te geven in de lokale horeca en proberen de nationale rum Tipi Tinto uit. Gevaarlijk zoet spul dat je wegdrinkt als limonade.
Wanneer we na drie nachten de camping aan het strand verlaten, hebben we er allemaal ontelbaar veel muggenbeten bij. Geen enkel kledingstuk lijkt resistent en soms jagen de muggen ons letterlijk de daktent in. Gelukkig zijn we gestart met de profylaxe. We rijden richting Maputo Elephant reserve en zien het landschap langzaam verkleuren. De prachtige herfsttinten maken de uitzichten alleen nog maar mooier. We slapen op een prachtige plek middenin het park, bouwen een kampvuur en kletsen tot in de late uurtjes met Tim en Bianca. Dankbaar voor weer een prachtige ontmoeting en voor geen muggen op deze plek.
Hoeveel bijna onbegaanbare routes we ook rijden, we zien geen enkele olifant. Daarentegen maken we wel ons ontbijt op de meest geweldige plekken en besluiten we om een nachtje wild te kamperen. ‘s Nachts horen we de dieren. Het geknor van grazende nijlpaarden vlakbij de auto maakt dit weer een spannend avontuur.
Vanmorgen hebben we afscheid genomen van Tim en Bianca en vervolgen we onze route richting Maputo om boodschappen te doen. Vervolgens rijden we via de kust wat meer naar het noorden om over een paar dagen in Tofo aan te komen. Hier wacht een stel uit Noord Holland ons op die hier twee jaar geleden heen geëmigreerd zijn. Wat is de wereld naast ontzettend mooi, ook ontzettend klein.
Boon Family Journey 