Liwonde Wildlife, Dedza Pottery & Dzalanyama forest

Zittend aan een kabbelend beekje met in de verte het gebulder van een waterval, genieten we hier van weer een compleet andere omgeving in Malawi. Wat blijft dit heerlijke land ons steeds verrassen. Een paar dagen geleden sliepen we nog in een boomhut terwijl de olifanten en hyena’s onder ons doorliepen en nu zitten we midden in het bos. Met de ouders van Meindert hebben we een prachtige tijd gehad en ook zij zijn onder de indruk van het mooie Malawi.

Liwonde is een prachtig en uitgestrekt wildpark drie uur rijden ten zuiden van de hoofdstad Lilongwe. Vlakbij de ingang, maar in het park ligt Kutchire lodge. Een supermooie plek volledig gerund door Malawi’s. Ze hebben verschillende overnachtingsmogelijkheden maar als de kinderen de boomhut zien is de keuze snel gemaakt. Wat een avontuur om zo hoog te slapen met een fantastisch uitzicht. Direct na aankomst staat een heerlijke warme lunch klaar waarna we meegenomen worden voor een sunset cruise. Nog maar een paar minuten op de boot zien we meteen twee reusachtige Buffalo’s. Die hebben we nog nooit zo dichtbij gezien! Daarnaast een groep nijlpaarden die zich weinig aantrekken van onze boot. Wat een mazzel. Deze twee giganten op slechts enkele meters afstand. De natuur vanaf het water bekijken blijft prachtig omdat je veelal op dezelfde ooghoogte zit. Zo zien we ook nog een aantal krokodillen en een visarend die op een lage tak heerlijk aan het genieten is van zijn avondeten. De volgende ochtend staan we om half zes op voor een ochtendrit door het park. We hopen op leeuwen op cheetahs maar zien ze jammergenoeg niet. Wel staan we oog in oog met een mooie kudde olifanten en zien we genoeg waterblokken, nyalas, impalas en kudus. Later op de dag proberen we ons geluk nog eens maar de katachtigen hebben geen zin zich te laten zien. De gids is echt geweldig en doet enorm zijn best maar helaas zonder resultaat. Al blijft het volgen van sporen en speuren naar dieren altijd te gek en spannend.

We blijven twee nachten in Liwonde en laten ons heerlijk verwennen. Bij de overnachting zitten ook drie maaltijden per dag en die zijn zeer smakelijk. Vanuit het park rijden we door naar de oude hoofdstad Zomba omdat Anna supergraag de aller lekkerste pizza aan opa en oma wil laten proeven. Alhoewel we zelf al een keer in Zomba geweest zijn is het heel leuk weer terug te zijn en de omgeving prachtig. We slapen bij Pakachere en lopen vanuit hier in tien minuutjes naar de enorme markt down town. Een heerlijke mengelmoes van producten, geuren en kleuren. Alles is zo mooi en met zorg uitgestald dat het zeer uitnodigt tot kopen.

Vanuit Zomba rijden we naar Dedza, bekend om zijn pottenbakkerij. Als we aankomen zijn we meteen verliefd. Naast de grote pottenbakkerij is er een restaurant en zijn de kamers heerlijk comfortabel met een prachtig uitzicht. Op 1800 meter is het beduidend kouder maar onder lekkere dikke dekens en met ons buik vol van een heerlijke maaltijd, slapen we als rozen. De volgende ochtend mogen we zelf proberen wat te maken van klei. Wat is het superleuk om met een echte draaischijf tot bekers, kommen en schaaltjes te komen. Zelfs Ids lukt het iets te maken.

Onze laatste bestemming met de ouders van Meindert is Dzalanyama. Een nog onontdekt plekje, twee uurtjes rijden ten westen van Lilongwe. Hier, kamperen we naast de rivier terwijl de ouders van Meindert in een prachtig huisje op palen slapen. We maken urenlange wandelingen en klaverjassen bij het kampvuur. Wat een prachtige afsluiting van twee heerlijke weken samen!

Nadat we met veel tranen de ouders van Meindert weer op het vliegtuig zetten, rijden wij door naar Senga Bay. Er wacht een nieuw avontuur op ons!

Senga Bay & Cape Maclear

Feest, verjaardagen en de aankomst van Meindert’s ouders. Een week vol feest, taart en verrassingen. Meindert en Anna vieren allebei hun verjaardag. We besluiten daarom nog een weekje bij Anneke en familie in Senga Bay te blijven. Anneke kan vreselijk lekkere taarten bakken en haar dochter Sophie is de queen of birthdays. Die geniet enorm van het maken van cadeautjes en versieringen. Zo hebben Meindert en Anna allebei een verjaardag om nooit te vergeten.

Het is heerlijk om nog een weekje te chillen in Senga Bay. Het vissersplaatsje aan Lake Malawi leren we een beetje kennen doordat Anneke en Hartmut ons meenemen naar de kerk, en een paar restaurants. Wanneer je met zo’n groot wit gezelschap van twee gezinnen door het dorp loopt ben je een ware bezienswaardigheid. Overal drommen groepen kinderen samen die ons begroeten en het vooral erg grappig vinden. We lopen langs het strand vanwaar de vissersboten iedere dag om 16.00 uur vertrekken om de hele nacht te gaan vissen. Wat een hard leven! Ik vraag me af wanneer deze mannen slapen als ze ‘s morgens weer aankomen en dan nog de netten moeten schoonmaken, vis moeten drogen etc. Niet veel is het antwoord. Hier en daar een uurtje tussendoor.

De tijd bij Anneke en Hartmut vliegt voorbij. Als dank voor ons verblijf willen we de mensen die bij Anneke en Hartmut werken graag bedanken. Volgens Anneke kunnen we dan het best een kip geven. Gewoon naar de markt in Salima een half uurtje verderop om kippen te kopen. Meindert neemt de taak op zich en vertrekt met de dochters van Anneke en Hartmut en Fedde & Ids richting Salima. Fedde & Ids doen alsof dit de dagelijkse boodschappen zijn en houden de kippen vast alsof ze nooit anders doen. De kinderen een ervaring rijker en dan mannen blij met hun kip.

En dan is het eindelijk zover. Na dagen opgebouwde spanning rijden we naar het vliegveld in Lilongwe om de ouders van Meindert op te halen. De kinderen zijn super zenuwachtig en staan met hun vellen papier – welkom in Afrika lieve opa & oma – klaar bij de aankomsthal. Niet veel later zijn ze daar. Knuffels, tranen en heel veel blijdschap. De kinderen worden overspoeld met cadeautjes uit Nederland en we likken onze vingers af bij de kaas en drop die uit de koffers komt. Het lijkt wel pakjesavond.

De volgende dag vertrekken we richting Cape Maclear. Een dorpje aan de zuidkant van Lake Malawi en bekend om een prachtig natuurgebied waar je tussen de cichlids (prachtige gekleurde vissen) kunt zwemmen. Voor COVID-19 was Cape Maclear de backpackersbestemming van Malawi en waren de lodges en barren dagelijks gevuld. Nu is het uitgestorven en merk je ook hier weer hoe hard het nodig is dat toeristen deze plek weer weten te vinden. We slapen op een prachtige plek direct aan het meer. De ouders van Meindert lopen vanuit hun strandhuisje zo het meer in en wij hebben vanaf een hoger gelegen grasveld een prachtig uitzicht over Lake Malawi.

Lake Malawi is in 1980 door UNESCO als world heritage site aangeduid vanwege zijn extreem diverse biodiversiteit. Er zijn meer dan 1000 soorten vissen te vinden in het meer en zeer regelmatig worden nieuwe soorten ontdekt. Nergens anders in de wereld vind je zoveel biodiversiteit. Gelukkig zijn een aantal plekken in het meer beschermd want overbevissing is ook hier een groot probleem. De groeiende populatie van Malawi is voor het meer geen positieve ontwikkeling. Één van de beschermende plekken is het National park bij Cape Maclear. Een aantal eilandjes waar de cichlids nog in grote getalen aanwezig zijn. In het crystalheldere water snorkelen we tussen vissen met alle kleuren van de regenboog. Het is alsof je in een aquarium zwemt. Op de terugweg varen we langs de eerste nederzetting van Dr. David Livingstone. Totaal vervallen en geen plek waar ooit een toerist komt. In Europa had dit waarschijnlijk een toeristische trekpleister van formaat geweest.

Vanuit Cape Maclear rijden we naar Mangochi waar we nog een nachtje bij Michiel verblijven. We kijken samen naar de eerste wedstrijd van het Nederlands elftal en moeten echt nog even in de EK sfeer komen. Daar krijg je hier natuurlijk echt niks van mee. Hoe dichtbij Nederland vaak is door het contact met familie en vrienden, zo ver is het wanneer je merkt dat je echt geen enkele EK hit herkent. De volgende dag in de auto zetten we de EK playlist dan ook maar op en zingen we uit volle borst mee, hopende dat Nederland een beetje mee kan doen dit toernooi.

Likoma island Malawi

Het voelt alsof de ene prachtige deur na de andere zich voor ons opent. We zijn ruim drie maanden onderweg en onze reis is een aaneenschakeling van hoogtepunten. We zijn zo vreselijk hard aan het genieten dat het een droom lijkt. We leven onze droom. En dat wordt deze week helemaal versterkt doordat we echt op de aller allermooiste plek ooit zijn.

Likoma eiland in Lake Malawi. Alleen te bereiken per privé vliegtuigje of met de beroemde Ilala, de veerboot die wekelijks duizenden mensen en vracht vervoert over het meer. De Ilala is een ervaring op zich. De kinderen rennen al de hele middag heen en weer vanuit de tuin van Anneke, waar we al een paar dagen verblijven, naar het strand vanwaar je de Ilala aan ziet komen. Als de boot eindelijk in zicht is sjouwen we onze spullen naar het strand en wachten tot de eerste boten met mensen van de boot af komen. De kunst is om zoveel mogelijk mensen en spullen in één keer naar de kant te krijgen. Door de diepte kan de Ilala niet aanmeren en worden de laatste paar honderd meter in kleine bootjes afgelegd. Op iedere vluchtboot bestemd voor 22 personen zit zeker 60 man inclusief enorme pakken bagage. Er is geen perfect moment om zelf in één van de bootjes te gaan. Je kiest een moment en dan ga je ervoor. Wanneer Hartmut, de man van Anneke, het teken geeft ontstaat er direct een soort systeem. Één volwassene waant zich eerst door het water om op de boot de kinderen aan te pakken. Ik maak de fout door automatisch mijn jurkje omhoog te tillen zodat het niet drijfnat wordt en het hele dorp het uitgiert van het lachen om die witte azungu billen. Op het bootje hijs ik 1 voor 1 de kinderen naar binnen. Het is chaos, het is gekte maar ook adrenaline als we even later met alle spullen op en over elkaar heen op de reddingsboot zitten die ons naar de Ilala brengt. Daar aangekomen is het wachten op een plaatsje voor de metershoge trap die je aan boord brengt. Het krioelt van de bootjes en vaak is het me niet duidelijk of er nou mensen op of af gaan. Overal armen, benen, geschreeuw en vooral veel hulp. We worden door onbekenden de Ilala opgehesen. Met touwen komen onze tassen en proviand omhoog en dan proosten we even later aan de bar op het topdek op het feit dat onze reis gaat beginnen.

We slapen met zijn vijfen in een tweepersoonscabine wat voor ons krap is maar in vergelijking met de rest van de boot luxe. Overal liggen, staan en zitten mensen. Als we de deur van de cabine opendoen struikel je letterlijk over de mensen die op de keiharde stalen vloer, zichzelf met dekens tegen de wind beschermend, proberen te slapen. Het is een enorme ervaring om dit systeem, dat al 70 jaar intact is, te aanschouwen.

Na 17 uur varen komen we aan op Likoma island. Het water kraakhelder, de lucht blauw. Andrew, vriend van Anneke en Hartmut haalt ons met zijn bootje op van de Ilala en voert ons naar zijn gloednieuwe strandhuis. We mogen 3 nachten logeren in het paradijs. Deze ultra luxe plek is bijna klaar om verhuurd te worden en wij genieten hier nu al van. Drie dagen zwemmen, snorkelen, kanoën en suppen we. De kinderen zitten in hun eigen Robinson Crusoe film en spelen met de twee dochters van Hartmut en Anneke. Ze kennen elkaar pas enkele dagen maar bewegen zich als een onafscheidelijk groep van vijf over het eiland.

En nu liggen we weer in onze benauwde cabine op de Ilala. Het is twee uur ‘s nachts en de boot ligt al vier uur stil bij Nkotha Kota. Een normale duur want in het pikdonker gaan hier honderden mensen van en aan boord en worden er vooral duizenden kilo’s gedroogde vis heen gebracht. De pakketten van een vierkante meter wegen 240 kilo. Ze moeten door minimaal 8 man aan boord gehesen worden. En nu gaat er dus een groot aantal van deze pakketten af. Gemiddeld ligt de boot zo’n 6 uur in deze haven wat betekent dat we over ongeveer twee uurtjes doorvaren naar Senga Bay, waar we rond 11 uur morgenochtend aankomen. Hier wonen Anneke en Hartmut en gaan we ons voorbereiden op twee verjaardagen deze week. Meindert en Anna mogen allebei kaarsjes uitblazen. Daar gaan we een groot feest van maken!