Likoma island – Malawi

Wanneer je paradijs Googled dan is Likoma island wat je zou moeten zien. Kristalhelder en azuurblauw water, witte stranden, bloeiende bougainville, knisperend wit bedlinnen en die heerlijk relaxte eiland cultuur. Wij hebben de ongelofelijke mazzel om ongeveer twee maanden in dit paradijs te wonen.

Malawi hebben we nooit geassocieerd met witte stranden en blauw water. Doordat het land geen kustlijn heeft, is dit blijkbaar de verwachting. Wanneer je echter bij Lake Malawi aankomt, blijkt het tegendeel waar. Dit prachtige meer is zo groot dat je al snel het gevoel hebt aan de kust van een oceaan te zitten. Maar dan stap je in het heerlijke water en besef je dat het niet zout is. En dat is helemaal een bonus! Alhoewel ik de zilte gloed over mijn lijf na een dag aan het strand best kan waarderen, moet ik toegeven dat zoet water wel heel erg fijn is. Zwemmen onder water met je ogen open en geen touwhaar aan het eind van de dag.

Likoma island is alleen bereikbaar met de Ilala, de beroemde veerboot die al 70 jaar mensen en middelen rond het meer rondvaart. Of per privévliegtuig of boot voor de rich en famous. De charme van de Ilala heeft voor ons echter de voorkeur. De ongeorganiseerde chaos waar toch iedereen zijn plek kent en waarvan je nooit precies weet hoe laat je vertrekt of aankomt. Go with the flow. Ons motto en dat heeft ons al op heel veel mooie plekken gebracht.

We zijn nu bijna twee weken op Likoma en deze bestonden vooral uit ontzettend veel gezelligheid. Samen met een Frans gezin, een stel uit Zuid Afrika en Andrew, de fantastische eigenaar van de plek waar we zitten, was het iedere dag feest. Boottochten bij volle maan, kampvuren, ontelbare sundowners, mooie gesprekken tijdens heerlijke maaltijden en onze kinderen die ondanks de taal barrière met de Franse meiden, oneindig samen spelen.

Nu iedereen vertrokken is en wij op de huizen (Tree house & beach lodge) passen integreren we meer en meer in het lokale leven. Meindert staat een paar keer in de week om half 6 ‘s morgens op het voetbalveld en heeft gister voor het eerst weer eens drumstokken in zijn handen gehad. Ik ga met iemand van de staff langs scholen om voorlichting te geven over de menstruatiecup en leer het lokale eten maken. De kinderen vinden het heerlijk op deze plek en spelen wat af.

Eigenlijk verdient dit eiland zoveel meer bekendheid. Het kan met gemak wedijveren met bekende tropische plekken als de Malediven en Bora Bora in Frans Polynesië. Maar hoeveel toeristen wil je? Hoe puur kan een plek blijven wanneer het overspoeld wordt door toeristen? Nu zie je misschien twee keer per maand een vliegtuigje, wat als dat iedere dag wordt? Nu zie je nauwelijks motorboten en roeien de vissersboten geruisloos voorbij. Maar meer inkomsten zullen zorgen voor meer motorboten. Kunnen economische groei, welvaart en het behoud van deze prachtige plek hand in hand gaan? Interessante vragen die ons de komende weken bezig houden.

Ondertussen oriënteren we ons voorzichtig op het vervolg van de reis na Likoma. Dit zal medio augustus zijn. We willen nog ontzettend graag het prachtige noorden van Malawi ontdekken. Hierna ligt alles nog open en dat is juist het mooie.

Liwonde Wildlife, Dedza Pottery & Dzalanyama forest

Zittend aan een kabbelend beekje met in de verte het gebulder van een waterval, genieten we hier van weer een compleet andere omgeving in Malawi. Wat blijft dit heerlijke land ons steeds verrassen. Een paar dagen geleden sliepen we nog in een boomhut terwijl de olifanten en hyena’s onder ons doorliepen en nu zitten we midden in het bos. Met de ouders van Meindert hebben we een prachtige tijd gehad en ook zij zijn onder de indruk van het mooie Malawi.

Liwonde is een prachtig en uitgestrekt wildpark drie uur rijden ten zuiden van de hoofdstad Lilongwe. Vlakbij de ingang, maar in het park ligt Kutchire lodge. Een supermooie plek volledig gerund door Malawi’s. Ze hebben verschillende overnachtingsmogelijkheden maar als de kinderen de boomhut zien is de keuze snel gemaakt. Wat een avontuur om zo hoog te slapen met een fantastisch uitzicht. Direct na aankomst staat een heerlijke warme lunch klaar waarna we meegenomen worden voor een sunset cruise. Nog maar een paar minuten op de boot zien we meteen twee reusachtige Buffalo’s. Die hebben we nog nooit zo dichtbij gezien! Daarnaast een groep nijlpaarden die zich weinig aantrekken van onze boot. Wat een mazzel. Deze twee giganten op slechts enkele meters afstand. De natuur vanaf het water bekijken blijft prachtig omdat je veelal op dezelfde ooghoogte zit. Zo zien we ook nog een aantal krokodillen en een visarend die op een lage tak heerlijk aan het genieten is van zijn avondeten. De volgende ochtend staan we om half zes op voor een ochtendrit door het park. We hopen op leeuwen op cheetahs maar zien ze jammergenoeg niet. Wel staan we oog in oog met een mooie kudde olifanten en zien we genoeg waterblokken, nyalas, impalas en kudus. Later op de dag proberen we ons geluk nog eens maar de katachtigen hebben geen zin zich te laten zien. De gids is echt geweldig en doet enorm zijn best maar helaas zonder resultaat. Al blijft het volgen van sporen en speuren naar dieren altijd te gek en spannend.

We blijven twee nachten in Liwonde en laten ons heerlijk verwennen. Bij de overnachting zitten ook drie maaltijden per dag en die zijn zeer smakelijk. Vanuit het park rijden we door naar de oude hoofdstad Zomba omdat Anna supergraag de aller lekkerste pizza aan opa en oma wil laten proeven. Alhoewel we zelf al een keer in Zomba geweest zijn is het heel leuk weer terug te zijn en de omgeving prachtig. We slapen bij Pakachere en lopen vanuit hier in tien minuutjes naar de enorme markt down town. Een heerlijke mengelmoes van producten, geuren en kleuren. Alles is zo mooi en met zorg uitgestald dat het zeer uitnodigt tot kopen.

Vanuit Zomba rijden we naar Dedza, bekend om zijn pottenbakkerij. Als we aankomen zijn we meteen verliefd. Naast de grote pottenbakkerij is er een restaurant en zijn de kamers heerlijk comfortabel met een prachtig uitzicht. Op 1800 meter is het beduidend kouder maar onder lekkere dikke dekens en met ons buik vol van een heerlijke maaltijd, slapen we als rozen. De volgende ochtend mogen we zelf proberen wat te maken van klei. Wat is het superleuk om met een echte draaischijf tot bekers, kommen en schaaltjes te komen. Zelfs Ids lukt het iets te maken.

Onze laatste bestemming met de ouders van Meindert is Dzalanyama. Een nog onontdekt plekje, twee uurtjes rijden ten westen van Lilongwe. Hier, kamperen we naast de rivier terwijl de ouders van Meindert in een prachtig huisje op palen slapen. We maken urenlange wandelingen en klaverjassen bij het kampvuur. Wat een prachtige afsluiting van twee heerlijke weken samen!

Nadat we met veel tranen de ouders van Meindert weer op het vliegtuig zetten, rijden wij door naar Senga Bay. Er wacht een nieuw avontuur op ons!

Likoma island Malawi

Het voelt alsof de ene prachtige deur na de andere zich voor ons opent. We zijn ruim drie maanden onderweg en onze reis is een aaneenschakeling van hoogtepunten. We zijn zo vreselijk hard aan het genieten dat het een droom lijkt. We leven onze droom. En dat wordt deze week helemaal versterkt doordat we echt op de aller allermooiste plek ooit zijn.

Likoma eiland in Lake Malawi. Alleen te bereiken per privé vliegtuigje of met de beroemde Ilala, de veerboot die wekelijks duizenden mensen en vracht vervoert over het meer. De Ilala is een ervaring op zich. De kinderen rennen al de hele middag heen en weer vanuit de tuin van Anneke, waar we al een paar dagen verblijven, naar het strand vanwaar je de Ilala aan ziet komen. Als de boot eindelijk in zicht is sjouwen we onze spullen naar het strand en wachten tot de eerste boten met mensen van de boot af komen. De kunst is om zoveel mogelijk mensen en spullen in één keer naar de kant te krijgen. Door de diepte kan de Ilala niet aanmeren en worden de laatste paar honderd meter in kleine bootjes afgelegd. Op iedere vluchtboot bestemd voor 22 personen zit zeker 60 man inclusief enorme pakken bagage. Er is geen perfect moment om zelf in één van de bootjes te gaan. Je kiest een moment en dan ga je ervoor. Wanneer Hartmut, de man van Anneke, het teken geeft ontstaat er direct een soort systeem. Één volwassene waant zich eerst door het water om op de boot de kinderen aan te pakken. Ik maak de fout door automatisch mijn jurkje omhoog te tillen zodat het niet drijfnat wordt en het hele dorp het uitgiert van het lachen om die witte azungu billen. Op het bootje hijs ik 1 voor 1 de kinderen naar binnen. Het is chaos, het is gekte maar ook adrenaline als we even later met alle spullen op en over elkaar heen op de reddingsboot zitten die ons naar de Ilala brengt. Daar aangekomen is het wachten op een plaatsje voor de metershoge trap die je aan boord brengt. Het krioelt van de bootjes en vaak is het me niet duidelijk of er nou mensen op of af gaan. Overal armen, benen, geschreeuw en vooral veel hulp. We worden door onbekenden de Ilala opgehesen. Met touwen komen onze tassen en proviand omhoog en dan proosten we even later aan de bar op het topdek op het feit dat onze reis gaat beginnen.

We slapen met zijn vijfen in een tweepersoonscabine wat voor ons krap is maar in vergelijking met de rest van de boot luxe. Overal liggen, staan en zitten mensen. Als we de deur van de cabine opendoen struikel je letterlijk over de mensen die op de keiharde stalen vloer, zichzelf met dekens tegen de wind beschermend, proberen te slapen. Het is een enorme ervaring om dit systeem, dat al 70 jaar intact is, te aanschouwen.

Na 17 uur varen komen we aan op Likoma island. Het water kraakhelder, de lucht blauw. Andrew, vriend van Anneke en Hartmut haalt ons met zijn bootje op van de Ilala en voert ons naar zijn gloednieuwe strandhuis. We mogen 3 nachten logeren in het paradijs. Deze ultra luxe plek is bijna klaar om verhuurd te worden en wij genieten hier nu al van. Drie dagen zwemmen, snorkelen, kanoën en suppen we. De kinderen zitten in hun eigen Robinson Crusoe film en spelen met de twee dochters van Hartmut en Anneke. Ze kennen elkaar pas enkele dagen maar bewegen zich als een onafscheidelijk groep van vijf over het eiland.

En nu liggen we weer in onze benauwde cabine op de Ilala. Het is twee uur ‘s nachts en de boot ligt al vier uur stil bij Nkotha Kota. Een normale duur want in het pikdonker gaan hier honderden mensen van en aan boord en worden er vooral duizenden kilo’s gedroogde vis heen gebracht. De pakketten van een vierkante meter wegen 240 kilo. Ze moeten door minimaal 8 man aan boord gehesen worden. En nu gaat er dus een groot aantal van deze pakketten af. Gemiddeld ligt de boot zo’n 6 uur in deze haven wat betekent dat we over ongeveer twee uurtjes doorvaren naar Senga Bay, waar we rond 11 uur morgenochtend aankomen. Hier wonen Anneke en Hartmut en gaan we ons voorbereiden op twee verjaardagen deze week. Meindert en Anna mogen allebei kaarsjes uitblazen. Daar gaan we een groot feest van maken!

Mulanje mountain & Lake Malawi

“Mulanje is eigenlijk een verbastering van het woord Mulenje”, legt de gids ons uit terwijl we hijgend op 1600 meter hoogte staan. Mulenje betekent jager in het chiChewa, de taal van Malawi. “Mijn grootouders jaagden nog op deze berg” vertelt hij. En dus heet de berg zo die we heldhaftig aan het beklimmen zijn. Op onze rug slaapzakken, pannen, borden, bestek en kleding. Gelukkig is er een drager mee voor het eten. We zijn onderweg naar een berghut op 1850 meter hoogte waar op brandhout na niks aanwezig is. De eerste echte hike met Anna, Fedde en Ids. Het is afzien en genieten tegelijk. De klim van 700 naar 1850 meter is pittig. We doen er ruim 6 uur over maar lopen langs de meest prachtige vergezichten.

Malawi associeer je misschien niet zo snel met bergen, toch is Mount Mulanje met zijn top op ruim 3000 meter hoogte een serieuze jongen. Hoewel wij de top niet halen (en ook niet ambiëren met een vierjarige), merken we meteen dat het bij de berghut een stuk koeler is. We stoken het hout op, zitten eromheen en zijn moe en voldaan van de eerste dag. Als de kinderen bij het avondeten uitspreken waar ze die dag dankbaar voor zijn (een ritueel dat we dagelijks doen), zeggen ze dat dit één van de mooiste dagen van hun leven is.

Na een koude nacht vertrekken we de volgende ochtend vroeg voor de afdaling. We pakken een andere route die ons drie keer de rivier laat oversteken en ons leidt door een prachtig groen landschap. Ook de afdaling is geen makkie en we glijden allemaal wel een keer op onze kont. Om beurten hebben we het even helemaal gehad maar onder het luid meezingen van Disney klassiekers bereiken we het eindpunt. Wat een prachtige maar zware tocht! Apetrots op de kinderen die uren klommen en afdalen en daar gelukkig van kunnen genieten.

Dat trotse gevoel zetten we echter snel in perspectief. Tijdens de tocht komen we regelmatig meiden (de jongste elf jaar) tegen die met enorme bossen hout op hun hoofd naar beneden afdalen. Als één van de meiden even stopt om te pauzeren delen we onze pannenkoeken en vragen haar het hemd van het lijf. Ze vertelt dat ze iedere dag om drie uur opstaan om dan de berg in vier uur te beklimmen en het hout te verzamelen. De takkenbossen die ze vervolgens verzamelen wegen tussen de 60 en 100 kilo. De terugtocht duurt ook ongeveer vier uur. De bossen verkopen ze voor tussen de 1,50 en 2,00 euro. Ja, dat is ook het leven. Wij kiezen ervoor ons twee dagen lang in het zweet te werken. Zuchten en steunen soms en betalen een gids en drager om ons te begeleiden. Voor deze meiden is het beklimmen bittere noodzaak. De kinderen beseffen dat hun geklaag in deze context een schril contrast is.

We belonen onszelf die avond met pizza en rijden de volgende dag naar het meer. Onze eerste kennismaking met Lake Malawi, het grootste meer ter wereld. Nog geen 2 minuten na aankomst zitten de kinderen al bij Sewa (die ze nog kennen van ons verblijf in Blantyre vorige week) op de waterscooter. We verblijven twee dagen op deze prachtige plek waar we uitgenodigd zijn door Michiel. We wassen, doen school, werken en proosten op Africa Day op Afrika. Op de prachtige mensen, de mooie natuur, de welkome ontmoetingen en het feit dat we ons hier zo vrij kunnen voelen.

Terwijl Meindert rijdt, de kinderen luisteren naar de Audio 1 kinderpodcast, schrijf ik deze blog. We zijn onderweg naar Senga bay waar we uitgenodigd zijn door een Nederlandse familie. Met hen gaan we dit weekend met de nachtboot naar Likoma eiland middenin in Lake Malawi. Een nieuw avontuur wacht op ons.