Week 4 | Uitzichten en watervallen

Afgelopen week kelderde de temperatuur hier van een tropische 32 graden naar een comfortabele 23 graden. Zodra de Afrikaanse zon zich laat zien is het nog steeds lekker warm maar de koelere lucht is af en toe best aangenaam. We zijn bijna een maand onderweg en helaas gaat de tijd hier net zo hard als in Nederland. Hoewel je hier veel meer met de dag leeft lijkt afgelopen maand voorbij gevlogen. We hebben deze maand ook echt wel even nodig gehad om volledig te landen. Om te beseffen en te geloven dat we echt weer hier zijn. Juist daarom is het zo heerlijk dat we deze weken zo relaxed konden starten op de boerderij. Vanaf hier hebben we omgeving ontdekt, proefden we weer aan het reisleven en raakten we opnieuw vertrouwd met dit mooie land. We zijn klaar voor de volgende stap en nemen deze week afscheid van de boerderij en de liefste families hier.

We zijn deze week voor de derde keer naar God’s Window gereden. Een uitzichtpunt dat zo hoog ligt dat de eerste twee keer dat we er waren het punt volledig in de wolken lag en we dus niks konden zien. Deze keer hebben we goede moed want het is een prachtig heldere dag. Daarnaast hebben we met een andere Nederlandse familie afgesproken die rond dezelfde tijd als wij naar Afrika zijn vertrokken. Bij God’s Window ontmoetten we elkaar en genieten samen van het meest mooie uitzicht dat we tot nu toe in Afrika gezien hebben. De uitgestrektheid van het landschap is iets dat we in Nederland niet hebben op deze schaal. Geen enkele bebouwing, geen windmolen of ander object aan de horizon. Alleen maar een prachtig glooiend landschap zover als het oog reiken kan. De weg naar de top toe leidt ons door een vochtig groen regenwoud. Alleen deze klim is al de moeite waard. Je ruikt de meest geurende kruiden, we zien prachtige bloemen en de verstrengeling van takken en bomen zijn allemaal even fotogeniek.

Het is ontzettend leuk om even tijd door te brengen met de andere Nederlandse familie. We delen ervaringen, zij komen net uit Tanzania, en eten samen pannenkoeken bij Harry’s pancakes in Graskop. Mede doordat wij een paar maanden geleden weer geboekt hadden, durfden zij het ook aan om deze kant op te komen. En dat is zo tof om te horen. De grootste reden waarom we ons verhaal online delen is om andere mensen te laten zien hoe je als familie full-time kunt reizen maar nu ook vooral dat je weer kunt reizen. Afrika is zo’n prachtig continent. Dat verdient het om gezien te worden, helemaal nu! Ook hier horen we talloze schrijnende verhalen van businesses die volledig stilligen door covid. Alleen heb je hier géén sociaal vangnet.

Na de heerlijke pannenkoeken nemen we weer afscheid van de Nederlandse familie omdat zij doorreizen naar Kaapstad. Wij gaan voor de tweede keer slapen bij de camping met de prachtige infinity pool, inmiddels toch wel onze favoriete camping in deze omgeving. De volgende dag rijden we naar de Mac Mac falls en pools. Prachtige watervallen en de mogelijkheid om te zwemmen. Wat een feest, zwemmen in ijskoud en kristalhelder bergwater. Hier vermaken we ons wel even en rozig komen we in de namiddag weer terug op de boerderij.

Het afscheid van de boerderij deze week zal ons nog zwaar vallen. Wat hebben we hier een fijne tijd. Het voelt allemaal zo ontzettend vertrouwd. Hoe een spontane ontmoeting in Noord Namibië vorig jaar kan leiden tot zo’n fijne tijd. Dat is het mooie aan reizen. De ontmoetingen maken echt wel de reis. Onze ontmoeting met Thijs en Mieke 11 jaar geleden in Hong Kong heeft geleid tot een levenslange vriendschap en hen ontmoeten we volgende week hier weer! Deze ontmoetingen hebben ons geinspireerd om hier meer over te delen en we gaan starten met het opnemen van een podcast waarin we gesprekken hebben met de mensen die we onderweg ontmoeten. Dus houd dit in de gaten.

Wij genieten nog even van de laatste dagen op de boerderij en maken ons klaar voor vertrek. We checken onze snorkelsets en schaffen nieuwe aan voor Ids want vanaf volgende week zitten we aan de kust! En zoals het er nu naar uitziet volgen we de kustlijn voorlopig wel even. Op naar Mozambique!

Week 3 – Terug op de boerderij

Week 3 | terug op de boerderij

3 weken op dit heerlijke continent. Na behoorlijk stressvolle weken in Nederland voor ons vertrek, waarin het tot het laatste moment spannend was of we konden vertrekken, is het zoooooo lekker om deze reis zo te beginnen. Na een fantastische week in Kruger en Blyde River Canyon zijn we terug op de boerderij. Hier ontspannen we volledig en gaan we op in het leven van de witte Zuid Afrikanen. We spreken een mengelmoes van Zuid Afrikaans, Nederlands en Engels en lachen om elkaars grappige woorden. We leren veel over de manier van leven en zien hoe groot de kloof tussen wit en zwart, arm en rijk is.

Bij de 3 rondavels

Onze bevoorrechte positie is in dit land extra zichtbaar. Als wit persoon woon je niet in townships maar leef je op een stuk grond met hoge hekken prikkeldraad en schrikdraad. ‘Heb je jullie kinderen verteld over de gevaren in Zuid Afrika’ vroeg de schoondochter van Hans en Alta ons. Eerlijk gezegd hebben we daar nog helemaal niet over nagedacht. Dit soort gevaar is een ver van ons bed show in Nederland. Ook al worden daar de verschillen en tegenstellingen groter.

Het leven is hier zo. Deze week stuurde mijn moeder onderstaande tekst door van Reinhold Niebuhr door en zo voelt het. De verschillen zijn hier zo geïnstitutionaliseerd. Dat veranderen wij niet. Maar wel leven we in gelijkheid en leven we Anna, Fedde en Ids voor om altijd naast de ander te gaan staan. Ubuntu.

Geef me de moed om te veranderen wat ik kan veranderen.

Geef me de wijsheid om te accepteren wat ik niet kan veranderen

Geef me het inzicht om het verschil tussen beide te zien.

Infinity pool bij Panorama lodge Graskop

Onderweg van de Blyde River Canyon terug naar de boerderij rijden we de fantastische panoramaroute naar Graskop. We zien de meest waanzinnige vergezichten, verwonderen ons over de krachten van de natuur en slapen op een camping met het mooiste zwembad. We spelen in de ‘infinity pool’ en alles voelt letterlijk oneindig. Het uitzicht, de vrijheid, we leven onze droom.

Panorama route Blyde River Canyon

Dit weekend hebben we een reptielen boerderij bezocht en leren we over het nut van slangen, spinnen en schorpioenen in plaats van er bang voor te zijn. Educate yourself is ook hier van toepassing. Hoe meer je weet, hoe beter je ermee om kunt gaan. Alhoewel we Anna met geen stok richting de tarantula’s krijgen.

Bearded dragon

De kinderen rijden paard alsof ze nooit anders gedaan hebben. We zijn op een plek waar weespaarden opgevangen worden en gehandicapte kinderen helpen met de verzorging van de paarden als onderdeel van hun leerproces. Wat zijn paarden toch bijzondere dieren.

Paardrijmeisje

We hebben nog geen idee wat komende week voor ons in petto heeft maar dat is leven. Het komt zoals het komt en dan is alles goed.

Week 2 – Kruger & Blyde River Canyon

Liggend op een kleedje kijken we samen naar de oneindige sterrenhemel. We leren deze week hoe we via de sterren het noorden en zuiden kunnen zien. De kinderen vuren vragen op ons af over het universum zover hun kinderbrein kan denken. Maar de vragen zijn groter dan wij.

Kijken naar de sterren

We leren het verschil tussen een luipaard en een cheetah. Niet uit een boekje maar door ze in het echt te zien.

Onze witte winterhuidjes trotseren de felle zonnestralen en de eerste zomersproeten verschijnen samen met een bruine gloed. We lopen op blote voeten en leven weer met de dag.

Hallo nomadenbestaan, we zijn terug!

Kruger park

Wat een prachtige week is dit! We hebben ons tot woensdag laten verwennen op de boerderij bij Hans en Alta. Veel aan school gedaan en Meindert heeft de remschijven van de Land Rover vervangen. Klaar voor duizenden kilometers nieuw avontuur.

We krijgen een tour over de boerderij, wat een enorme partij land! En de nijlpaarden zwemmen gewoon in de dam op de boerderij.

Tour over de macadamia en avocadoboerderij. Uitleg van Hans

Woensdag dus vertrekken we naar het Kruger park. In ruim twee dagen rijden we van het zuiden naar het midden van het park en zien we naast fantastische natuur heel veel dieren. We hebben extreem veel mazzel met de vele wilde honden die we zien. Daarvan zijn er maar 120 in het hele park dat bijna zo groot is als Nederland. De opwinding is groot als er ergens een leeuw gespot wordt. We zien maar liefst 3 vrouwtjes en een mannetje. Na deze dagen van uren turen in 40 graden voelt het vrijdag goed om het park weer te verlaten.

We bezoeken een opvang voor dieren die ten prooi zijn gevallen aan stropers, verkeer of electrakabels. Hier zien we dieren pas echt dichtbij. De meeste dieren kunnen niet terug het wild in. Toch lukt het de opvang zo’n 20 procent van de opgevangen dieren terug te plaatsen. Een soort Pieterburen voor wilde dieren.

Luipaard in Moholoholo rehab center

Het weekend hebben we doorgebracht op een prachtige camping middenin de Blyde River canyon, naast de rivier. We zwemmen iedere dag, sporten, wassen, doen school en kijken ‘s avonds naar de sterrenhemel.

Uitkijkpunt Kruger park

We slapen in hotel Pacha Mama* (moeder aarde) en vallen onder de sterrenhemel in slaap.

*uitspraak uit het boek -ik zag twee beren wildkamperen-

Week 1 – We zijn terug!

Precies een week geleden werden we weer voor het eerst wakker in Afrika. We ontwaakten van de zon die fel in onze kamer scheen. De kinderen stonden direct aan en wilden meteen het zwembad aan. Waarom niet? We liepen in onze zwemkleding naar buiten en daar met onze blote voeten in het gras en de warme zon op ons gezicht overviel het ons. Zoveel blijdschap en emotie. We zijn terug in Afrika! We zijn terug gestapt in ons droomleven. Alle spanning van een jaar wachten en onzekerheid kwam eruit. Tranen van geluk.

Jaaaaa we zijn terug

Het voelt meteen vertrouwd om terug te zijn op Afrikaanse bodem. Het is echt net alsof we hier gister nog waren. De auto start alsof hij nooit anders gedaan heeft en we gaan meteen boodschappen doen. Het is weer even opletten dat er links gereden wordt maar al snel zingen we alle vijf mee met de vertrouwde cd van Samba Salad. We rijden weer in onze Land Rover! We kunnen het nog steeds bijna niet geloven.

Onze eerste nacht op het dak

De eerste dagen ordenen we de auto opnieuw, sorteren we de kleren en maken we Lizzy de hulp opnieuw heel blij met tassen vol kleren van de kinderen die inmiddels te klein geworden zijn. We hebben een tweede kans gekregen. En dus is onze paklijst nog meer on point en weten we precies wat we nodig hebben. Wonderbaarlijk past alles wat we uit Nederland meegenomen hebben in de Land Rover, inclusief de LOL Surpise ballen en schildersezel van Anna.

Na 3 dagen zwemmen, relaxen, ordenen en inpakken zijn we er weer helemaal klaar voor en geven we Arne en Chris een dikke afscheidsknuffel. Ze hebben een jaar op onze auto gepast en terugkomen in hun lodge voelde als thuiskomen. Vrijdagochtend rijden we weg, de ultieme vrijheid weer tegemoet. We besluiten deze keer nog meer op gevoel te reizen. Dus geen vooraf bedachte campings waar we dan persé heen willen rijden. Toch zitten we die eerste dag weer langer in de auto dan gepland. Even wennen toch. Het lange rijden wordt beloond en onze eerste nacht is op een mooie plek aan een groot meer bij de Witbank Dam. We zijn de enigen. Dit zullen we nog wel vaker meemaken want het toerisme moet duidelijk weer op gang komen. Natuurlijk maken we deze eerste avond een vuur een roosteren we marshmallows. We verwonderen ons weer over de magische sterrenhemel en slapen als rozen op het dak.

De volgende dag rijden we richting Nelspruit. We zien Alkmaar en Middelburg op de borden staan en worden zo direct geconfronteerd met de Nederlandse geschiedenis. We zijn uitgenodigd door een stel dat we vorig jaar in Noord Namibië bij de Epupa falls ontmoet hebben. Toen al nodigden ze ons bij hen uit en die uitnodiging is blijven staan. We nemen de afslag vanaf de weg en rijden dan een km lang omhoog tussen duizenden avocado en macadamia bomen door. We kijken onze ogen uit bij het zien van hun huis. Met open armen worden we ontvangen.

Hans & Alta hebben een avocado en macadamia boerderij. Deze dagen leren we het leven van de Zuid Afrikaanse boeren kennen en worden we als familie behandeld. Wat een gastvrijheid en luxe. We slapen in het appartement en genieten van het eten en de gesprekken waardoor we meer en meer inzicht krijgen in het leven als boer maar ook over de levensloop van avocado’s en macadamias. Vanuit deze comfortable basis bezoeken we de omgeving. In Graskop roetsjen Anna en Fedde via een zipline over een honderden meters diepe vallei. We rijden naar God’s Window voor één van de meest prachtige uitkijkplaatsen van Zuid Afrika maar met onze hoofd letterlijk in de wolken besluiten we toch maar een andere dag terug te komen als het wat minder mistig is. We genieten van een familie braai en de kinderen werken aan school afgewisseld met een duik in het zwembad. Het klinkt allemaal te mooi om waar te zijn maar dit is het echt. Af en toe moeten we onszelf even knijpen en durven we nog steeds niet te geloven dat we echt weer hier zijn.

De eenvoud van het leven met emmer en schep

Deze week staat Krugerpark op de planning. Maar we beginnen vandaag met een tour over de boerderij. Eens kijken of we kunnen helpen want het oogstseizoen van de macadamias is gister begonnen. Na vandaag smaakt deze noot vast nooit meer hetzelfde.