Wat is het heerlijk en raar tegelijk om terug te zijn in Enkhuizen. Alsof we nooit zijn weggeweest zitten we weer samen aan tafel met Gerjan en Dieneke en gaan de gesprekken over zaken van alledag. We lopen door het mooie Enkhuizen en genieten intens van het heerlijke lenteweer. Er lijkt niks veranderd maar tegelijkertijd is alles anders.

En dat merkt iedereen. Voor iedereen is het leven nu even heel anders, daar zijn wij geen enkele uitzondering in. Dat maakt terugkomen in deze tijd aan de ene kant misschien wel makkelijker. Alles staat een beetje stil, net zoals wij in Afrika veel stiller stonden dan hier. Geen gehaaste gesprekken en overvolle agenda’s. Geen files en vanmorgen las ik dat het water in de Ganges in India weer drinkbaar is. Die effecten zijn mooi en maken het algemeen bewustzijn een stuk groter. Tegelijkertijd zijn er mensen die keihard vechten voor hun bestaan en dat van hun onderneming. Dan voelt social distancing zo raar en letterlijk afstandelijk want dan wil je vasthouden en knuffelen.
Het contrast met de vrijheid in Afrika is op zijn allergrootst.

Terug zijn in Enkhuizen betekent een stap terug in ons oude leven. De reisbubbel die we in Schoorl nog een heel klein beetje vast konden houden is nu echt uit elkaar gespat. Helaas gaat het wonen op de boot niet door en lijkt het vinden van werk minder makkelijk dan we dachten. Welkom terug in het land van de vele regels. Regels die ons helpen en beschermen maar die ook flink tegen kunnen werken.
Het contrast met vrijheid in Afrika is op zijn allergrootst. We proberen het leven op gevoel vast te houden maar raken het langzaam kwijt als we allebei op zoek zijn naar een vorm van inkomsten. Dan is de vraag ‘waar word ik gelukkig van?’ even minder van belang. We pakken alles aan want nu eten we ons reisbudget op en dat voelt allerminst fijn.
We hebben alles. Een dak boven ons hoofd, gezondheid, eten en onze familie om ons heen. En toch overvalt ons heel regelmatig het gevoel van heimwee, totale leegte en wat moeten we hier? De grote vragen over onze toekomst hadden we nog lang niet beantwoord. We zaten nog zo midden in ons avontuur. Mensen zeggen dat we gek zijn met onze hoop na de zomer weer terug te keren naar ons huis op wielen. Wij houden toch aan dat idee vast want dat is onze enige zekerheid.
