Travel diary – the Vic falls and getting stuck

Eindelijk is het dan zover, we zijn bij de Victoria watervallen. Eindelijk omdat we op maandag 16 maart 2020 ook hadden besloten naar dit machtige natuurverschijnsel te gaan. De dag die onze reis op zijn kop zette en we besloten om niet noordelijk vanuit Botswana naar de Vic falls te rijden maar westelijk naar Namibië. In enkele dagen had covid de wereld in zijn greep en moesten wij er ook aan geloven. We onderbraken onze droomreis om die een jaar later weer te vervolgen. En hier staan we dan, ruim anderhalf jaar later op 27 december 2021 met zijn vijven te kijken naar die enorme hoeveelheid water die naar beneden dendert. Maar liefst 500 miljoen liter per minuut.
De grootsheid is bijna niet te bevatten. We lopen langs een prachtige route door jungleachtig gebied en worden nat van de waterdamp veroorzaakt door de waterval. Het éne uitkijkpunt nog mooier dan het andere, lopen we naar beneden om te eindigen bij de boiling pot. Een rustiger stukje water waar de watervallen uit alle macht inkletteren. Hierdoor worden tegengestelde waterstromen gecreëerd waardoor het net een kokende massa water lijkt. We zien piepkleine kayaks langskomen die zich stoer door de vele stroomversnellingen manoeuvreren. Fedde en Ids kunnen niet wachten om op een dag ook de kolkende Zambezi rivier te bedwingen. We beloven de kinderen plechtig dat we nog een keer terugkomen. Om toch een beetje een adrenalinekik te krijgen zoeven Anna en Fedde aan een zipline over de vallei naast de watervallen en voelen zich zo even Tarzan en Jane.

Voordat we de Vic falls bezoeken vieren we kerst. We staan op een mooie campsite in Livingstone aan de rivier. De kinderen verwennen ons met een zelfbedacht en zelfgemaakt driegangenmenu. We concluderen dat deze reis de kinderen zoveel zelfstandiger, creatiever en meer oplossingsgericht heeft gemaakt. Bijna iedere dag wordt er een beroep op hun aanpassingsvermogen gedaan. Het referentiekader waarop je jaren hebt kunnen vertrouwen, wordt hier op alle fronten door elkaar geschud. Maar kinderen hebben veel minder moeite om zich aan te passen en daar leren wij dagelijks van.

In de hoofdstad van Zambia stuiten we op een kleine Nederlandse nederzetting. We worden warm welkom geheten door een stel dat al 30 jaar in Zambia woont en een leuke plek heeft. Voor we het weten zitten we aan de vrijdagmiddagborrel met de andere Nederlandse buren en twee andere Nederlanders die vrijwilligerswerk doen. Het is één grote gezelligheid en het feest is compleet als er pepernoten en stroopwafels tevoorschijn komen. Heel even vergeten we dat we in Afrika zijn en ook hier hebben de kinderen geen enkel probleem om zich naadloos aan te passen aan deze situatie als hun zintuigen de zoete smaken herinneren.

Als we de volgende dag de kerstboom in de stralende zon opzetten en wat kerst slingers kopen om Randy Lover te versieren beseffen we ons weer dat we in Afrika zijn. Kerst in de hitte voelt toch vreemd.

Vanuit Lusaka rijden we naar Lake Karibu, het op drie na diepste meer ter wereld. We kamperen tussen de zebra’s en bewonderen het meer vanaf een boot. Als we na een paar dagen onze reis voortzetten maken we de verkeerde keuze. De camping medewerker wijst ons de korte route richting Livingstone. Een route langs kleine dorpjes, maar met diepe plassen van de regen. Alle concentratie is nodig om op de juiste manier de plassen door te rijden of te ontwijken wanneer mogelijk. Eén verkeerde stuurbeweging kan ervoor zorgen dat we wegslippen en dat gebeurd dus ook….shit! Randy Lover staat in een onwijs diepe geul van klei en diepe plassen water. Aan de kant van de weg staan alleen een paar hele dunne boompjes die ongeschikt lijken om de lier aan te verbinden. We beginnen verwoed te scheppen en al snel is met name Meindert onherkenbaar door een dikke laag klei. We sleutelen de rijplaten los en doen een poging. Helaas. Dan ziet Meindert toch een boom die iets dikker is, verscholen achter de kleine boompjes. Onze laatste kans. We zijn al uren onderweg en zijn niemand tegengekomen en hebben dus geen hoop dat iemand ons kan helpen. We moeten het zelf doen. Die ene boom is onze redding. Met behulp van de lier en rijplaten weet Randy zich te onttrekken aan de diepe kleimassa. Er zit zo onwijs veel modder op en in Randy dat hij direct door zou kunnen gaan voor een Camel Trophy voertuig. Dat was even spannend, maar we zijn toch ook een beetje blij dat we eindelijk dat zware materieel eens gebruikt hebben dat we voor dit soort momenten bij ons hebben. Het geeft vertrouwen dat het lukt om zelf midden in de bush te kunnen handelen. Al zou dit niet de laatste keer zijn.

Na bijna een maand in het mooie Zambia, steken we vanuit Livingstone de grens over naar Botswana. Nog geen tien kilometer over de grens zien we de eerste olifanten al langs de weg. Ja dit is Botswana, waar de parken geen hekken hebben en het wild overal om je heen is. We slapen op een fantastische plek waar je vanuit een ondergrondse bunker de olifanten die komen drinken van slechts één meter afstand kunt bewonderen. We zijn terug in de Bush en kijken ernaar uit om in Botswana af te maken waar we anderhalf jaar geleden mee begonnen zijn.

Travel diary: Northern Zambia and South Luangwa

Het is pikdonker en wij rijden dwars door South Luangwa National Park. Ik lees hardop het bericht voor dat we net hebben ontvangen via de satteliettelefoon ‘Laat weten als we een rescue team moeten sturen en pas alsjeblieft op, veel leeuwen waar jullie rijden’. We kijken elkaar lachend aan, Naja dan hebben we meteen een nacht Safari te pakken. Bang zijn we niet want we zijn goed voorbereid vertrokken die ochtend. We hebben meer dan voldoende water, eten en diesel bij ons om het even uit te zingen. Daarnaast rijden we niet alleen maar rijden Alida en Joe achter ons. We waren goed voorbereid maar hadden niet bedacht om 22.00 uur nog in het park te rijden.

Na lang wikken en wegen hebben we besloten om die dag de beruchte O5 weg te nemen. Dwars van noord Zambia door South Luangwa. Een weg van 200 km die onder normale omstandigheden in ca. acht uur gereden moet kunnen worden. We ontmoeten Aline uit Nederland en Joe uit Zuid-Afrika. Ook zij willen de weg graag rijden, maar niet alleen. Met een biertje erbij maken we een plan en besluiten de weg samen te gaan rijden. Yeah! Alhoewel ze in Zambia al een maand op de grote regens wachten, zijn wij blij dat het niet regent in de dagen voordat we de route nemen. De reden dat we zo graag deze route willen rijden? Het is of deze weg van 200 kilometer, of 1100 kilometer slechte weg achter vrachtverkeer van de kopper belt. Dus de keuze is uiteindelijk snel gemaakt.

De eerste kilometers gaan goed en boven verwachting. We passeren natuurlijk een paar uitdagende afdalingen over rotspartijen, maar spreken tijdens de lunch naar elkaar uit hoe goed het gaat. Niet veel later stoppen we echter verbluft en kunnen we onze ogen niet geloven. De weg houdt op. Er is letterlijk een gat in de weg geslagen door een rivier die nu droog ligt, maar blijkbaar enkele tijd geleden zoveel water had waardoor wij nu naar een afgebrokkelde weg kijken. De afgrond is zeker twee meter en loodrecht naar beneden. Het is 45 graden en we kijken elkaar aan. Wat zijn de opties? We zijn met vier volwassenen en hebben wel wat materieel bij ons. Monter beginnen we te scheppen. We proberen zelf een helling te maken van zand en boomstronken die we met de lier verplaatsen. Na ruim een uur badend in het zweet geschept te hebben, trekken we de conclusie dat ons plan te ambitieus is geweest. Het zand is mul en de afdaling te stijl. De kans dat de auto kapseist is groot en dan hebben we niks. Overgeleverd aan het wild dat op de loer ligt. Geen fijn vooruitzicht en dus nemen we ons verlies en rijden terug…

Koortsachtig pluizen we alle navigatiesystemen die we bij ons hebben helemaal uit. Is er echt geen andere optie? Ja! We vinden een weg die ons met een lus langs de zuidkant van het park leidt. In plaats van nog twee uur rijden, geeft de navigatie nog zeven uur rijden aan. Het is 15:30 uur en we besluiten zo lang mogelijk als goed voelt door te rijden. We kunnen altijd een kamp opslaan en wildkamperen. Ik breng Vincent op de hoogte via de satelliettelefoon. Vincent is de eigenaar van Green Safari’s en heeft ons uitgenodigd om drie dagen op zijn lodge in South Luangwa te logeren. Hij stuurt ons het antwoord over het rescue team en de leeuwen. Nu we via de satelliettelefoon contact hebben met de buitenwereld voelen we ons gelukkig een stuk veiliger en kan Meindert het niet laten zijn broer een berichtje te sturen met de vraag ‘Max?’ Zijn broer snapt de vraag meteen en antwoord ‘Wereldkampioen’. Waar wij die dag onze eigen Grand Prix rijden, heeft Nederland een nieuwe nationale held.

Om 22:30 rijden we de main gate van South Luangwa uit en staat een breed lachende Jacob Shawa ons op te wachten om ons naar het kamp te escorteren. We nemen afscheid van Joe en Alida en rijden achter Jacob aan. We zijn gesloopt maar ook verwachtingsvol. Bij aankomst worden al onze verwachtingen overtroffen. Een team van twaalf man staat opgesteld en zwaait ons enthousiast tegemoet. Binnen mum van tijd is onze bagage naar de tenten gebracht, hebben we ons opgefrist met heerlijke koude handdoekjes en zitten we bij kaarslicht aan een drie gangen diner.

De komende dagen zijn meer dan fantastisch. Dè beroemde gids Jacob Shawa, waar ook de lodge naar vernoemd is, neemt ons tot twee keer toe mee het park in met een elektrische Landcruiser. Dit is echt wel even Safari next level. Door de geluidloze auto komen we heel dicht bij de dieren en zien we eindelijk een mannetjesleeuw van heel dichtbij. Ons wensenlijstje vinken we echt af als we ook nog een luipaard met jong zien. Wow! Jacob is zo enthousiast en kent het park echt op zijn duimpje. We zien niet alleen de grote jaagdieren, maar ook een kameleon, een waanzinnige zonsondergang en we proberen een olifant weer in elkaar te zetten door zijn skelet bij elkaar zoeken. De tenten waar we in slapen, inclusief badkuip en de service van de lodge laten niets te wensen over. Drie dagen baden we ons, midden in de wildernis, in een bedje van luxe en comfort.

Zambia is prachtig. Naast dit hoogtepunt hebben we genoten van de Kapishya hot springs en het prachtige gebied Mutenondo. We rijden nu richting Livingstone waar we de beroemde Victoria watervallen natuurlijk gaan bezoeken en kerst gaan vieren. De kinderen hebben de kerst playlist al een aantal dagen aan in de auto en met een kerstslinger en ballen aan het plafond van de Land Rover, voelen we ons af en toe net de Coca-Cola truck die langsrijdt. Geen driving home for Christmas dit jaar, maar wat is home? Thuis is voor ons nu de Land Rover, ons fijnste huisje op wielen. En straks? Dat zien we dan wel weer. Eerst nog even twee maanden keihard genieten van wat nu is.

O5 Adventure

Travel diary: Roadtrip to Zambia

We kijken elkaar perplex en ongeloofwaardig aan; ging die grensovergang tussen Tanzania en Zambia echt zo makkelijk? We hadden ons voorbereid op een dag wachten bij de grens en misschien wel overnachten, want in de huidige wereld zijn grensovergangen niet zo makkelijk. Maar een kleine grensovergang en goedgemutste douane medewerkers zorgen ervoor dat we binnen anderhalf uur Tanzania uit gestempeld zijn en ons visum voor Zambia op zak hebben.

Nog voor de lunch komen we aan op onze eerste overnachtingsplek in Zambia. Een fantastisch stukje groen bij een boerderij waar we helemaal alleen zijn met drie witte paarden en twee kippen. Dit zijn de mooiste plekjes. Zo vrij dat je s morgens in je blote kont de tent uit kunt komen om naar het toilet te lopen. We worden wakker van het zonlicht en de vogels. Een blik op onze telefoon zegt echter dat het nog maar half 6 is. Huh? Zou het hier weer een uur eerder zijn? Al dagen hebben we geen bereik dus eigenlijk hebben we echt geen idee. En wat is dat toch eigenlijk heerlijk om echt niet op de tijd te leven. De beheerder geeft ons later uitsluitsel, in Zambia is het inderdaad weer een uurtje vroeger.

Nadat we Uganda vijf dagen geleden verlaten hebben, heeft Randy Lover weer aardig wat kilometers gereden. Omdat ons visum voor Tanzania tot 7 december geldig is, hebben we een beetje een deadline om op tijd het land uit te gaan. Op de kaart kijken we naar de kortste en meest logische route. We doorkruisen het complete westen van Tanzania en rijden vlak langs de grenzen van Rwanda en Burundi. Deze landen staan de volgende keer Afrika zeker op ons lijstje.

De route over grotendeels zandwegen leidt ons dwars door national parks en langs prachtige vergezichten. We zien tientallen nijlpaarden, een olifant en in de ochtend zon liggen gewoon zeldzame African wild dogs heerlijk te chillen op de weg voor ons. Wat een geluk dat we deze geweldige dieren zien! Pas als we heel dichtbij zijn, lopen ze rustig terug hun dierenrijk in.

1350 kilometer over rode zandwegen, het is nogal een afstand, maar we genieten zeker van deze mooie route. Expres kiezen we kleine grensovergangen en dat is steeds een goede keuze. Weinig gedoe en snel door.

1350 kilometer dichter bij ons eindpunt, Kaapstad. De plek waar eind december 2019 ons avontuur begon. We begeven ons weer in zuidelijk Afrika. Hoewel we nog een kleine drie maanden voor de boeg hebben, merken we allemaal dat we de stal ruiken. De kinderen praten meer over ‘thuis’ en ook wij maken plannen voor de eerste maanden in Nederland. Verder dan dat plannen we niet. De vrijheid om daarna weer iets anders te kunnen doen hebben we nu nog even nodig.

Want hoe kunnen we de vrijheid die we nu hebben, combineren met een leven in Nederland. Hoe goed alles ook geregeld is en hoe groot het sociale vangnet ook is, het blijft een land van vele regeltjes waar buiten de lijntjes kleuren niet altijd als positief wordt ervaren. Maar ook dit zijn zaken die makkelijk te beoordelen zijn als je er zelf even niet middenin zit. Als je van een afstand mag kijken worden dingen vaak duidelijk. En straks, dan dompelen we onszelf weer onder in het heerlijk geregelde Nederland en genieten we van de gemakken en de warme deken van liefde van familie en vrienden.

Die vrijheidsvlam in ons hart die brandt. Weer aangewakkerd door deze reis, brandt hij als nooit tevoren. We weten ook dat vrijheid niet altijd het opzoeken van nieuwe grenzen, letterlijk en figuurlijk betekent. Vrijheid zit altijd in jezelf. Jij bent zelf degene die hier richting en gevoel aan geeft. Dit is waarop we onze keuzes baseren.

Met onze laatste maanden in Afrika in het verschiet, staan we aan de vooravond van een nieuw avontuur. Maar daarover later meer.

Travel diary – zuid west Uganda en de berggorilla’s

Indringend kijkt hij ons aan, de grote silverback berggorilla. Al bijna een uur zitten we op nog geen twee meter afstand van een berggorilla familie in Bwindi impenetrable forest. Wat een ervaring, kippenvel en een brok in ons keel. Wat is het machtig om deze dieren van zo dichtbij te kunnen observeren. Na bijna een uur vindt de grote baas het tijd om zijn familie bij elkaar te roepen en verder het bos in te gaan. Hij staat op en pas dan zien we hoe enorm groot dit dier is. Hij gromt en slaakt wat kreten en de vrouwtjes om hem heen komen in beweging. En daar gaan ze, de grote silverback, de vrouwtjes, de baby’s. We volgen ze nog een paar minuten en zien ook opa zitten. Zijn plaats als hoofd van de groep is inmiddels overgenomen en dus zit hij bescheiden wat verderop. Ons uur zit erop, we laten de familie weer alleen en wij beginnen aan de twee en half uur durende terugtocht.

We hebben lang getwijfeld of we deze activiteit wilden doen want 700 dollar per persoon is niet niks. Maar wat zijn we blij dat we dit gedaan hebben. Nooit besparen op onvergetelijke ervaringen!

De gorilla’s zijn een absoluut hoogtepunt van onze route door zuid west Uganda maar dit hele gebied is meer dan prachtig. Nadat we mama op het vliegtuig hebben gezet, rijden we zelf richting Fort Portal. We zien de Rwenzori mountains in de verte opdoemen. De hoogste piek heeft zelfs sneeuw! Vanuit het westelijke Fort Portal slingeren we ons een weg richting Lake Edward. Het mooie Queen Elizabeth national park grenst aan dit meer en we vinden een kampeerplek tegen het park aan. Deze plek is echt magisch. Er zijn geen hekken en dus dolen de nijlpaarden, leeuwen, hyena’s en wrattenzwijnen ‘s nachts door het kamp. Het leven in het wild is spannend en machtig tegelijk. We verdelen ons weer over de daktenten, wat betekent dat Meindert met de jongens slaapt en ik met Anna. Mocht er dan ‘s nachts paniek zijn dan is er altijd een volwassene bij de kinderen. We dopen een flesje om tot toilet zodat we ‘ s nachts ook niet uit de tent hoeven. Het klinkt allemaal heel spannend maar we zijn goed voorbereidt. Zo kunnen we vooral genieten van de geluiden om ons heen.

En dan is het eindelijk zover, we zien onze vrienden Wouter en Rinkje weer! Nadat we elkaar in Tanzania gedag hebben gezegd zijn zij richting Kenia gegaan en wij naar Uganda om mama op te halen. Nu zien we elkaar weer om samen de gorilla’s te doen. Het fijne is dat we nu op elkaars kinderen kunnen passen omdat kinderen pas vanaf 15 jaar mee mogen.

En andere leuke bijkomstigheid is dat we samen schoentje kunnen zetten en pakjesavond vieren. Mama had een echte juten zak mee en pepernoten die we bewaard hebben tot dit moment. De omgeving helpt mee want in de hoge bergen van Bwindi is het koud en dus staat de openhaard aan. We zingen samen Sinterklaasliedjes en dan opeens worden er pepernoten gestrooid. De kinderen weten niet wat ze meemaken. Ieder kind één cadeautje en een gedicht en wat zijn ze blij! Een beetje Sinterklaas in Uganda, hoe bijzonder is dat!

We besluiten om met Wouter en Rinkje nog één bestemming samen te doen voordat onze wegen zich weer scheiden. We verblijven in een prachtige lodge op de heuvels rond Lake Bunyonyi. We maken een boottocht over het grote en vooral diepe meer. Met 900 meter is dit meer het op drie na diepste meer ter wereld. We krijgen informatie over de vele kleine eilandjes in het meer. Vooral lepra eiland en punishment eiland maken indruk. Naar de laatste werden vrouwen gebracht die voor het huwelijk zwanger waren geworden. De honger- of verdrinkingsdood waren je lot.

Het afscheid van Wouter en Rinkje en vooral de kinderen valt weer zwaar. Geen idee wanneer we ze weer zien. In deze onzekere wereld blijft het maken van lange termijn plannen lastig.

Wij vervolgen onze weg terug naar Tanzania om over een paar dagen de grens met Zambia over te steken.

Met het einde van onze reis in zicht, besluiten we om deze maand even een break van social media en het nieuws te nemen. Weer even volle focus op wat we aan het doen zijn. Deze bijzondere reis als gezin.

Travel diary – Noord Oost Uganda met oma

This diary is in Dutch. Luckily there’s Google translate!

5 november 2021. Zenuwachtig zitten we in de auto naar het vliegveld van Entebbe. Over enkele minuten land het vliegtuig waar mama inzit. Twee weken lang gaat ze met ons meereizen en gaan we samen het noord oosten van Uganda ontdekken. De kinderen houden het bijna niet meer. Gelukkig hoeven we niet lang te wachten. Na negen maanden vliegen de kinderen weer in oma’s armen. Het allergrootste nadeel van reizen is dat je familie moet missen. Wat is het dan fijn en extra bijzonder om elkaar weer te zien.

Mama’s grootste wens is om met ons mee te reizen zoals wij reizen. Dus stoer klimt ze erbij op de achterbank. We verdelen haar kleren over de kledingbakken van de kinderen en de pyjama gaat in de daktent. De eerste dag is meteen typerend voor een lange reis. We moeten ongeveer de hele dag wachten omdat Randy Lover in de garage is. Maar wat maakt het uit, we zijn samen. We spelen spelletjes en genieten er vooral enorm van weer samen te zijn. Als de auto het weer helemaal doet (Mama had nieuwe shocks mee uit Nederland) gaan we op pad. Het eerste weekend bestaat vooral uit het bezoek aan vrienden. Toen ik hier in 2007 enkele maanden onderzoek deed, is mama ook al gekomen. Die eerste dagen zijn daarom een feest van herkenning.

Meest bijzonder is het weerzien met Charity. Als 14 jarige leerden we haar in 2007 kennen. We hebben toen haar school een aantal jaren betaald waarna ze kleuterjuf is geworden. Hiernaast werkte ze in een weeshuis en heeft ze zelf twee jongens geadopteerd. Inmiddels heeft ze ook een eigen zoon gekregen. In december 2019 overlijdt haar zusje in het kraambed en krijgt Charity de zorg over de pasgeboren tweeling. De meisjes wegen amper twee kilo maar moeten dezelfde dag nog mee naar huis. De eerste vier dagen krijgen ze slechts gekookt water. Een half jaar geleden is Charity’s jongste dochter geboren. Dit maakt het gezin van 6 kinderen compleet. Vader toont geen verantwoordelijkheid en is vrijwel uit beeld. Doordat de scholen ivm covid al bijna twee jaar dicht zijn, is er geen inkomen. Toch lukt het Charity de boel draaiende te houden. Wat een power vrouw. We zijn onder de indruk van waar ze woont. Mama heeft een koffer vol kleding bij zich en al snel voltrekt zich een modeshow voor onze neus.

Na dit fijne eerste weekend in de drukke stad rijden we richting het noorden, de natuur in. Het avontuur gaat echt beginnen. We zien het landschap veranderen in de voor Uganda typerende groene heuvels met rode wegen. Onze eerste overnachting is meteen bijzonder. We slapen middenin een neushoornreservaat. Terwijl mama haar eerste nacht in de daktent slaapt, zijn we getuige van een neushoorn gevecht vlak naast de tent. Welkom in Afrika mama!

We vervolgen onze weg naar Gulu. Deze stad in het noorden van Uganda was in 2007 het epicentrum van NGO’s die met hun grote 4X4’s de vluchtelingenkampen in de regio bezochten. Dit hele gebied was volledig onbegaanbaar door de activiteiten van het leger van de Heer. Toentertijd mijn eerste ervaring met een vluchtelingenkamp. 14 jaar later is het Leger van de Heer gelukkig al jaren verdwenen en is Gulu een bruisende stad. Wat is dat fijn om te zien! Na een heerlijke nacht op een wederom prachtige plek rijden we naar Kidepo national park in het uiterste noord oosten van Uganda. Naast dat het park meer dan prachtig is, is deze plek voor ons memorabel. Het is namelijk het noordelijkste punt van deze reis. Vanaf hier keren we om en zullen we weer zuidwaarts rijden.

Kidepo is een landschap van kilometers lange savanne tegen een decor van glooiende bergen. De acacia bomen typeren het uitzicht wat je kent uit de de film de Lion King. We zien heel veel bokjes, buffels, zebra’s en wrattenzwijnen. Als mama voor het eerst van haar leven giraffen in het wild ziet, is het avontuur compleet. We missen de grote katten zoals leeuwen en luipaarden maar het blijft de natuur en daarin laten dieren zich nou eenmaal niet op commando zien.

Van deze prachtige natuur, storten we ons vol in de cultuur. We rijden dwars door Karamajaland, het gebied dat behoort aan de Karamajong. Een nomadisch volk dat leeft zoals ze altijd hebben gedaan. We bezoeken een dorp en hebben duizend vragen. Zowel wij als de Karamajong kijken onze ogen uit. Wij omdat we zoveel zien dat zo onbekend is en de Karamajong vooral omdat ze nooit witte mensen zien en omdat Meindert en mama wel heel dichtbij elkaar lopen. In de Karamajong cultuur zie je je schoonmoeder nooit, dat brengt ongeluk. Nu snappen we waar alle schoonmoeder grapjes vandaan komen!
Als we ‘s avonds met drie Karamajong jongens om het kampvuur zitten en verhalen delen, beseffen we ons weer hoever wij verwijderd zijn van de natuur met onze malle overvolle agenda’s en individualistische levenswijze.

Een prachtige maar heel uitdagende weg vol prachtige uitzichten leidt ons naar het gebied van de Sipi watervallen. We maken een ontzettend mooie wandeling langs de watervallen en dwars door de bananenplantages. De kinderen willen eigenlijk blijven spelen bij een grot die we passeren want ze zijn onderzoekers geworden. Het is zo heerlijk om de kinderen zo te zien groeien en bloeien in de natuur. Meindert zei laatst nog wat een enorm verschil wanneer de kinderen in de natuur zijn of in een hotelkamer. Soms overnachten we om verschillende redenen in een hotel of guesthouse. En het is waar. Binnen zijn de kinderen minder creatief en verveelder dan wanneer ze lekker buiten zijn.

Onze laatste stop voordat we ons weer in de drukte van Kampala begeven, is Jinja. We vinden een camping genaamd The Haven en dat is het. Een prachtige plek aan de oevers van de Nijl. Natuurlijk moeten we de Nijl weer even op. Geen rapid 5 rafting dit keer maar een rustige kayaktocht over die immense rivier.

En dan zit het er bijna op. De tijd met mama is omgevlogen maar wat hebben we veel gedaan! Onze laatste twee nachten zijn bijzonder. We slapen nog een nachtje in het dorpje waar Charity vandaan komt. We helpen mee water halen, koken en spelen samen. Onze allerlaatste nacht brengen we door bij het mooie Rainbow project. Oprichter Michael is een bekende en is al vaker in Nederland geweest. Zijn project richt zich op het ontdekken en ontwikkelen van talenten van kinderen op muzikaal, sportief en creatief gebied. Zo heeft hij in de afgelopen twintig jaar al duizenden kinderen een plek gegeven. Een aantal van hen speelt inmiddels in internationale orkesten of grotere voetbalclubs. We zien met eigen ogen het enthousiasme van de grote groep (meer dan honderd) kinderen die dagelijks bij dit project komen. Helemaal nu de scholen in Uganda nog dicht zijn.

Met een drankje genietend aan de rand van het zwembad van het Marriott hotel in Entebbe, blikken we terug op twee heerlijke weken samen. Het was zo bijzonder en tegelijk zo vertrouwd. Wat voelen we ons bevoorrecht dat we dit leven mogen leven en dit op deze manier met onze ouders kunnen delen. Ondanks dat papa er niet fysiek bij was, reisde hij via FaceTime met ons mee. Iedere dag even beeld bellen om te laten zien waar we waren. Liefde betekent af en toe loslaten en papa en mama laten zien hoe mooi en belangrijk dit is. De liefde spat er na 45 jaar huwelijk nog steeds af. Het is heerlijk dat wij daar weer even getuige van mochten zijn.

Travel diary – Noord Tanzania

Ruim drie weken geleden hebben we de witte stranden en de warme blauwe Indische oceaan achter ons gelaten. Wat hebben we een heerlijke tijd gehad op Zanzibar. Anna heeft haar junior Padi open water gehaald en mag nu tot 12 meter duiken. Wat zijn we trots op haar en wat is het te gek om samen de onderwaterwereld te ontdekken. Onze laatste week op Zanzibar brengen we door in het toeristische noorden waar we met Wouter en Rinkje een prachtig huis gehuurd hebben. Wat een verschil is Nungwe Beach met het rustige Jambiani. Grote resorts sieren de horizon. Het is mooi dat we ook dit deel van Zanzibar gezien hebben maar doe ons maar de oostkust.

In Dar es Salaam herenigen we ons weer met Randy Lover. Het probleem met de brandstofregelaar is door de fantastische garage verholpen en hij is nog nooit zo schoon geweest. Hij is weer klaar voor duizenden kilometers over de rode Afrikaanse aarde. Met Wouter en Rinkje rijden we richting Kilimanjaro. We nemen de tijd en staan onderweg op prachtige plekken in het bergachtige landschap. Onderweg hapert de gehuurde Landcruiser van Wouter en Rinkje en wil niet meer starten. Als door een wonder, staan er meteen wat mannen om de auto die hem naar een garage aan de overkant van de straat brengen. Eigenlijk merken we dit heel veel in de landen waar we komen. Ook al kom je stil te staan in de middle of nowhere, er is altijd direct hulp. We staan vlakbij een kerk en worden spontaan uitgenodigd om om de nacht op het terrein voor de kerk door te brengen. Wat een gastvrijheid! Gelukkig kan de auto gemaakt worden en rijden we de volgende morgen verder.

Via een adembenemende route komen we aan bij een camping in de bergen. We hebben een prachtig uitzicht en maken een mooie wandeling. Het kamperen met twee gezinnen is een feest. De kinderen zijn de hele dag non-stop aan het spelen terwijl de volwassenen zorgen voor het eten. En dat is een dagtaak voor tien personen kan ik je vertellen. We schuiven de ochtend van vertrek dan ook graag aan bij het meer dan fantastische ontbijtbuffet. Er is kaas! Zelfgemaakt brood, jam, yoghurt en zoveel meer. We eten onze buik vol.

Na een paar heerlijke dagen gaan we verder naar het gebied rond de Kilimanjaro. We vinden een supermooie camping met uitzicht op mount Meru en de Kilimanjaro. De twee giganten van Tanzania. Met de kinderen sluiten we een pact dat we op een dag samen naar de top van de Kilimanjaro klimmen. We maken plannen voor de laatste week in Tanzania voordat we naar Uganda vertrekken en weer afscheid nemen van Wouter en Rinkje. Na veel wikken en wegen besluiten we om samen Tarangire national park te bezoeken. De park fees zijn hier fors, heel fors. Voor ons gezin betalen we inclusief overnachting in het park een kleine 600 euro voor 24 uur.

We gaan ervoor. We zijn er nu en willen er dan ook alles uithalen wat erin zit. Natuurlijk reizen we met een budget, maar ook dat is relatief. Als je iets heel graag wilt zijn er altijd mogelijkheden. 24 uur Tarangire zijn geweldig. Wat een mooi park en wat zien we veel dieren! We observeren leeuwen, olifanten en giraffen van enkele meters afstand. We zitten middenin een wildebeest migratie en slalommen ons een weg tussen de vele zebra’s en antilopen door. Het blijft iedere keer weer magisch om deze dieren in hun omgeving te zien.

En nu zitten we op de vloer van het covid test gebouw te wachten op de uitslag van onze PCR tests zodat we Uganda in mogen. Klaar voor weer een nieuw land. Alhoewel Uganda voor mij (Gerdien) bekend terrein is, kan ik niet wachten om de parel van Afrika aan Meindert en de kinderen te laten zien.

Why you should go to Zanzibar with kids

Oh Zanzibar, the name already says it all. An exotic dream in the Indian Ocean. Zanzibar is part of Tanzania and is located not far from the coast of this country. We stayed for almost a month on this beautiful island and had the time of our lives. In this blog we’ll tell you all about it and why you really have to go to Zanzibar with your kids.

How we got there?

Since Zanzibar is an island, you can obviously not drive there. But with multiple ferries and flights leaving daily, there’s absolutely no problem going to Zanzibar. There are continental flights leaving from Dar es Salaam, as well as intercontinental flights taking you directly to the island. We took the ferry from Dar es Salaam. This ferry leaves four times a day and takes one hour and forty minutes. There are drinks, snacks and even free WiFi available on board which makes the journey very convenient.

Where did we have our sweetest dreams?

Zanzibar has plenty of options to sleep. From very high end luxury accommodation to dorm rooms when you travel on a budget. We stayed on the beautiful beach of Jambiani on the east coast of the island. The place where we stayed offered basic rooms but had air conditioning and the rooms were located right on the beach. The hotel had a nice and big swimming pool with a pool bar offering refreshing drinks. On Zanzibar, the breakfast is usually included. Our place offered a very nice breakfast buffet with a big variety of things.

After Jambiani, we went north to Nungwi beach. We stayed at a brand new villa in the village of Kidoti. This was the perfect location to explore the northern region. The villa has four bedrooms and was big enough to accommodate us and our friends, that also have three kids. We loved the two chefs that were available anytime. They made delicious and healthy breakfasts each morning and made dinner when we asked for it. We even had a very nice bbq where somebody came to make cocktails for us.

How we stayed active?

Kitesurfing! Zanzibar is a kitesurfing paradise with perfect conditions for beginners like us. When we stayed at Jambiani, we were found in the warm and clear waters of the Indian Ocean almost every day. Even Fedde, our eight year old tried to ride the board and managed to go for a few meters. How cool is that! Besides kitesurfing, Zanzibar offers numerous beautiful dive and snorkel spots. Our highlight was our oldest daughter Anna (ten years) getting her PADI open water certificate. What a great experience to be able to explore the underwater world together.

Every morning we woke up watching the sunrise from the ocean, meditating, yoga and running the powdery white sandy beaches. A more than perfect way to kick start your day. Staying active on Zanzibar shouldn’t be a challenge as everything is there to stay fit.

Money!

Zanzibar isn’t the cheapest destination but we found the prices very reasonable in general. It also highly depends on where you stay wether you pay rather more. Here’s what we paid:

• Accomodation – We paid $35 per night including breakfast for our accommodation in Jambiani. We negotiated the rate as we were staying for almost three weeks but this sure was a very good deal! Our last week in Kidoti was $80 per night including breakfast.
• Food & Drinks – You can find very cheap and nice street food in a lot of places on the island. The street food is usually just a few dollars. Going to average restaurants, you pay around $7 per dish. Most bars have happy hour between 6 and 8 pm so food and drinks on Zanzibar shouldn’t be your main cost.
• Transport – The Ferry costs you 35 dollars for adults and 25 dollars for kids. These prices are based on economy class tickets and are one way. A private taxi from Stone Town to Jambiani costs about $ 30
• Activities – Our highest costs were spent on activities like kite surfing and diving. A kite lesson including gear costs around $ 170 for three hours. Of course you can negotiate about the price when taking more hours. Anna her junior PADI open water certification was $495 and our fun dives were $120 for two dives including gear.

TIP: We did various boat trips and they also vary a lot in pricing. Our absolute favorite was our trip where we swam with dolphins and had lunch on a sand plate. This package is offered a lot from Nungwe or Matemwe beach but they are NOT nice. The dolphins are being chased, you snorkel with hundreds of other people and you’re on the sand plate again with a lot of other people. We experienced this and hated it. A real tourist trap.

We went with another company and had a whole other experience. We were the only boat and saw dolphins that kept coming back to our boat. We carefully went in the water with them and swam together for such a long time. This experience was magical. After this we went to a place to snorkel. There were only a few other boats but not so touristy at all. After this we were taken to a pristine sand plate for lunch. We got fresh fish and rice. It was delicious and it was just us. After this you can even go to the mangroves to see monkeys. Unfortunately the tide wasn’t right for us but we already had the best day ever. We only paid $50 for the five of us (2 adults, 3 kids). Contact Ally on +255 773 235 713.

Anna, Fedde & Ids favorites

The kids absolutely loved Zanzibar. Playing on the beach everyday makes this destination already perfect for kids. But here are their high lights:

• Kitesurfing lessons
• PADI certification
• Stone Town including sunset at the rooftop terrace of Swahili house
• Spice tour
• Swimming in a cave
• Swimming with Dolphins
• With a Dhow to the reef to snorkel and fish
• Street food in Paje – chapati with Nutella and banana!

Besides this list, just playing with new friends made their days filled with joy and laughter.

Why you don’t want to miss Zanzibar

It’s obvious that we really enjoyed Zanzibar! For us it was the perfect break from our traveling life. The laid back atmosphere, the white stretches of tropical beaches and clear waters and the historic background make Zanzibar a great holiday destination.

Karibu sana – you are welcome!

Back in paradise

This blog is in Dutch but can magically change to any language, using Google translate

Wakker worden van de klotsende golven op het strand en de opkomende zon op je gezicht. Wat is het leven toch een droom. We zijn inmiddels ruim een week op het prachtige, tot de verbeelding sprekende, Zanzibar. De dagen rijgen zich aaneen met spelen op het strand, zwemmen in het zwembad en heel veel kitesurfen.

Nadat we in Dar es Salaam aangekomen zijn, gaan we direct naar een garage voor de Land Rover. De drie dagen durende rit is pittig. We rijden voornamelijk achter heel langzaam rijdend vrachtverkeer. Wanneer de weg ons echter dwars door een National park leidt en we vlak naast ons verrast worden door zebra’s, giraffen en talloze bokjes, vergeten we de rit al snel. Wat een verrassing! We trakteren onszelf op fijne accommodaties onderweg zodat we uitgerust aan de volgende dag beginnen.

De garage stelt gerust en wekt vertrouwen. Zoveel dat we hals over de kop besluiten om de volgende ochtend direct de boot naar Zanzibar te pakken terwijl de Land Rover in de garage gefixt wordt. In Dar es Salaam wanen we ons weer even in een heel westerse wereld, gaan naar de bioscoop en struinen langs een scala aan eettentjes.

En dan Zanzibar, wow! Wat een heerlijk paradijs. Franse vrienden die we in Malawi ontmoet hebben, hebben al een kamer voor ons geboekt dus we komen in een gespreid bedje. We leven op het strand en in het water. Scharrelen ‘s avonds wat eten op straat en genieten van kilo’s watermeloen en ananas. De hoofdactiviteit is kite surfen. We willen het hier echt onder de knie krijgen. Met bijna dagelijks goede omstandigheden (voldoende wind) kunnen we hier echt meters maken. Zelfs Fedde is gestart en vindt het geweldig.

We ontmoeten veel andere reizigers dus het is iedere dag feest. Er zijn ontzettend veel kinderen in verhouding tot de andere plekken waar we geweest zijn en dat is voor onze kinderen natuurlijk fantastisch. Ze spelen met alle nationaliteiten en hebben zo de grootste lol.

Voorlopig vermaken we ons berebest hier. Na Likoma island in Lake Malawi, voelen we ons ook hier weer enorm thuis. Dat eiland leven trekt ons wel…. Toch moeten we de tijd een beetje in de gaten houden en plannen we richting fantastisch bezoek uit Nederland. Voor nu is het nog twee weken genieten van zon, zee en strand voordat we weer naar het vasteland gaan.

We hopen dat iedereen die dit leest, minimaal net zo aan het genieten is want dat is leven lieve mensen.

Malawi – a perfect country to visit with kids

Malawi, we fell in love with you! We spent four months in Malawi with our three young children, age 10, 8 and 4. We think Malawi is the perfect African country to visit with young children, and in this blog we will tell you why. The diversity of the landscapes, the relatively short distances between high lights and the most friendly people, make this country a perfect destination for a family holiday. There’s the big five as well as tropical beaches, there are highlands as well as dense forests. Here’s our list of places you don’t want to miss when going to Malawi.

1. The big 5 in Majete & Liwonde national park

Malawi has two major national parks and wildlife reserves that are both owned by African Parks. In recent years a lot of wildlife has been restored, and now the parks are a fair competition to the parks of their neighboring countries. Compared to some big parks in South Africa, Zambia and Tanzania, these parks are a lot smaller with the biggest advantage to have a bigger chance to see wildlife. Both parks offer a range of accommodation, from camping to high-end lodges.

• 

• 

• 

Our picks

In Majete we camped for one night on a beautiful campsite in the middle of the park. Hearing elephants crushing trees and lions roar in the middle of the night is just magical. We explored the park in our own Land Rover and came across beautiful landscapes and loads of wildlife. A hyena came even very close to our car! We didn’t spot the lions this time, but saw loads of antelopes and elephants. Majete doesn’t have all the big five yet, but the beautiful scenery sure makes up for that.

In Liwonde we had the coolest accommodation ever as we slept in a real tree house! When we were playing cards at night, an elephant came up to the tree house, eating his way through the trees around. Watching him from above was maybe one of the most memorable moments of this trip. During a boat safari we came up very close to hippo’s, buffalo’s and crocodiles. The very experienced guide made sure we had enough time to really see these big and beautiful animals. The next morning, the same guide took us into the park for a sunrise game drive. We came across elephants and antelopes. Our search for lions, leopards and cheetah’s didn’t succeed, but the thrill to maybe find them is sometimes as exciting. It just gives us a reason to come back to this beautiful wildlife reserve.

2. Nyika Plateau

The Nyika Plateau is situated in the less traveled northern region of Malawi, but a must-see! With 2000 meters above sea level, this plateau offers great views and a completely different landscape than any other part of the country. The temperatures together with the evergreen pine forests and lush green hills make Nyika to look like the Scottish highlands. After a long day of hiking, mountain biking, fishing or game viewing, you can cuddle up in front of the fire place and enjoy a warm meal cooked by your own personal chef.

• 

• 

Our picks

We arrived at the plateau in our own 4×4 Land Rover Defender. A 4×4 is a must driving up to the plateau as the roads are pretty bad. Don’t let the drive turn you down though, as the scenery is breathtaking. We stayed two nights in the self containing cottages and two nights at the lodge. Both places are great, and you get your own chef! He made the best meals out of the groceries we brought. We really enjoyed hiking through the forests, mountain biking, game viewing with our own car, the Nyika falls and Chosi viewpoint. Nyika is great with kids as a lot of the activities are very well suited for them. We made a separate blog on our Nyika adventures with all the information about this beautiful place.

3. Likoma island

Likoma island is a small tropical island in Lake Malawi, but actually very close to Mozambique. It’s great for beach lovers and water sports. The small island offers a range of accommodations from backpackers to a five star exclusive lodge. The island only has about 8000 inhabitants and shops are very rare but that all adds to the remote experience you have being in this piece of paradise.

• 

• 

• 

Our picks

We were very lucky to discover a brand-new place owned by the original builder of the five-star resort, Kaya Mawa. The new place consist of a tree house and a beach house that are both made from local materials using wood from old fishing boats and hand made bricks. We filled our days with sailing, boat trips, snorkeling, diving, endless beach walks with the dogs and island strolls. The Katundu shop is definitely worth a visit. They make world-class chandeliers from old glass bottles, and we had a whole new wardrobe made as they have a very good tailor.

4. Dedza pottery

Dedza pottery is definitely worth a visit, especially when travelling with kids, as you can make your own pots! The kids really loved this activity. Besides this, they offer very nice accommodation and food in their cozy restaurant. You will find Dedza pottery pieces in a lot of lodges all around Malawi and going there gives you the chance to make an original Dedza pot yourself. I would say, one of the best souvenirs you can bring from Malawi.

Our picks

We stayed for one night in one of the very nice cottages with pottery details all over. Your stay includes a good and hearty breakfast that keeps you going for a while. We exercised with making our own pots, but unfortunately didn’t have enough time to paint them as well. When you stay a little longer, you can paint your pots, and they can send them to wherever you are in the world. It’s a lot colder in Dedza so make sure you bring something that keeps you warm.

5. Mulanje mountain

Mulanje mountain is a beautiful area in the south of Malawi. It consists of a fair mountain range with numerous hikes varying from one day to multiple day trails. The trails take you along different sceneries from bush like paths to rocky and challenging clims giving you great views over the valley. There are a number of simple but cozy trekking huts where you can spend the night

• 

• 

• 

Our picks

We went on a two day hike, spending one night at Chambe hut. Although you can probably walk to Chambe hut in about three hours, it took us double the time doing it with three kids. Our starting point was at Hiker´s Nest, where we had spent the night. We were able to park our Land Rover in the gated garden and leave it there while we went on the hike. It was the first real multiple day hike for us as a family and although it was challenging, and we had to carry our youngest (4 years old) sometimes, it was so worth it. When we arrived at the hut and spent the afternoon there, the kids said it was the best day of their lives!

(NL) Back on the road – Bye Malawi, hello Tanzania

This blog is in Dutch, when you wish to read it in English, let Google Translate help you 🙂

Met nog een kleine week te gaan in Malawi is het hoognodig tijd weer eens een update te geven over ons leven onderweg. Na twee fantastische maanden op Likoma island in Lake Malawi zijn we inmiddels alweer bijna drie weken onderweg en bijna vier maanden in dit geweldige land. We kunnen rustig zeggen dat Malawi ons goed te pakken heeft. Wat een geweldig divers, prachtig en vriendelijk land. Steeds weer verbazen we ons over de overweldigende schoonheid van dit land. Omdat Malawi niet zo groot is, kun je binnen een dag gemakkelijk van tropisch witte stranden naar een prachtig berggebied rijden, waar niet alleen de omgeving compleet anders is, maar ook de temperatuur onwijs verschilt. Van ’s morgens in bikini tot ’s avonds met muts op bij het haardvuur.

De afgelopen weken hebben we het noorden van Malawi ontdekt en wat zijn we blij dat we ook hier de tijd voor genomen hebben. We hadden dit gebied voor geen goud willen missen. We begonnen onze road trip met een nachtduik in Nkatha bay en zagen de onderwaterwereld van Lake Malawi met volle maan. Wat een geweldige ervaring! Anna heeft op Likoma haar eerste bubble dive gedaan en is klaar voor haar PADI Open Water op Zanzibar straks. Wat een gaaf vooruitzicht om straks samen met haar te kunnen duiken.

Instagram heeft ons al veel mooie dingen gebracht, maar deze dagen krijgen hierdoor echt een gouden randje. Eerst worden we uitgenodigd door Ripple Africa. Een organisatie die zich voor veel onderwerpen inzet in Malawi en ons hun project tegen ontbossing lieten zien. Ontbossing is op dit moment de grootste uitdaging in Malawi. Kilometers bos verdwijnen dagelijks doordat bijna iedereen op houtskool kookt. Ripple Africa plant niet alleen bomen terug, maar leert de mensen ook op een heel simpele manier een fornuis bouwen die een stuk efficiënter werken. Waarmee je kunt stoken op een heel klein stukje hout en minder nodig hebt. Het is prachtig om dit soort initiatieven met eigen ogen te zien. Hierna rijden we door naar het Nyika plateau waar we uitgenodigd zijn om gratis in de cabins te verblijven in ruil voor promotie. Dat willen we wel! De tocht naar het Nyika plateau is hels en opeens voelt Meindert dat het voorwiel blokkeert. Ohnee! Op ongeveer de meest slechte weg die we tijdens onze reis gehad hebben en in de middle of nowhere proberen we contact met John (de broer van Meindert) te maken want alleen komen we er niet uit. Gelukkig kunnen we verbinding maken en is het advies toch het wiel eraf te halen. John lijkt meteen te zien wat er aan de hand is, en ziet dat de remschijf wat afgesleten is waardoor het lijkt of er een steentje tussen heeft gezeten. We kunnen door, maar voelen al na enkele meters dat het vermoedelijke steentje toch niet het probleem was. Gelukkig komt er iemand langs op een motor die wel een mechanic weet. Zonder de rem te gebruiken volgen we hem 10 km naar het dichtstbijzijnde dorpje. En daar, als door een wonder, is een monteur die goed Engels spreekt en al heel snel het probleem detecteert. We hebben ergens een moer verloren uit de remklauw waardoor deze nu loszit en het wiel blokkeert. De uitdaging is nu om deze moer te vinden.

Ondertussen spelen we Cubbs met de locals en spelen voetbal. Kopje koffie erbij en wachten tot er een moer gevonden is die past. De monteur komt eindelijk terug, niet met de juiste moer maar wel met een andere maat en lasapparaat waarmee hij de boel fixt. Vier uur verder rijden we door naar het Nyika plateau waar we net na zonsondergang aankomen. We zitten inmiddels op 2000 meter hoogte en de temperatuur daalt flink. In de cabin brand het haardvuur en staat de kok klaar om een maaltijd voor ons te koken. Wat een luxe, wat een heerlijkheid!

’s Morgens zien we de omgeving pas goed, WOW! Het Nyika plateau is echt een andere wereld. We wanen ons eerder in de highlands van Schotland, dan in Malawi. We schreven er eerder een blog over dat laat zien hoe enorm we van dit gebied genoten hebben. We laten ons maar liefst vier dagen verwennen in de prachtige lodge en genieten van de natuur om ons heen. De weg van het plateau af is helaas niet minder hobbelig, maar wel zonder kleerscheuren. We overnachten op een zeer simpele plek, eten nsyma (maispap) met kleine visjes en slapen weer heerlijk in onze bedjes onder de sterren. De afwisseling van extreme luxe naar pure simpelheid maakt dat je het allebei enorm waardeert.

In het noorden van Malawi struikel je haast over de Nederlanders. Zo ontmoeten we Hans en Gerrie, twee Nederlanders die al sinds 2014 prachtige projecten runnen in de buurt van Mzuzu. We mogen een nachtje in hun tuin kamperen en genieten van de Nederlandse gesprekken. De kinderen hebben het fantastisch in de enorme tuin en Gerrie die altijd kleuterjuf geweest is, weet de kinderen goed te vermaken. Hiernaast geeft Gerrie les aan tien kleuterjuffen in spé die maar liefst drie maanden intensief les krijgen en ook bij Gerrie en Hans wonen. Ook bezoeken we de lodge van Ed en Carmen waar we samen Max Verstappen zien winnen in Zandvoort en praten over het leven in Malawi. Het is niet makkelijk om in deze tijden een lodge te runnen. We zijn weer één van de eerste bezoekers en dat brengt hoop. Naast de lodge is een kleine kleuterschool, de kinderen komen ons uitnodigen en we helpen met het bereiden van de lunch. We zingen samen liedjes en keer op keer voelen we de dankbaarheid. Dankbaar dat we in contact zijn met de mensen hier en we iets kunnen betekenen. De kinderen ruimen meteen hun speelgoed op en doneren zoveel mogelijk aan de kleuterklas. Fedde en Ids spelen dagenlang met de jongens uit de buurt. Bouwen hutten, voetballen en ravotten samen. De Engelse taal is alleen geen barrière meer. De kinderen weten zich inmiddels prima in het Engels te redden.

En dan is het echt tijd om Malawi te verlaten. Via FloJa foundation, ook van Nederlanders, rijden we naar de grens met Tanzania. De grensoversteek gaat soepel en met alleen een gratis sneltest staan we al snel op Tanzaniaanse bodem. Na vier maanden Malawi is het tijd voor een nieuw land. We zijn er klaar voor. Klaar om weer op pad te gaan. Klaar om een nieuwe taal te leren, want Swahili lijkt ons wel wat, en klaar voor de kennismaking met nieuwe culturen.