Zuid Afrika – Boon Family Journey

Travel diary: garden route and our last days

23 februari 2022Boonfamilyjourney

“Dat was het dan”. Die woorden spreken we de laatste dagen veel naar elkaar uit. De laatste keer slapen in de daktent, de allerlaatste tocht in Randy Lover, de laatste keer klooien op twee gasbranders in de wind. De tranen zitten vaak hoog deze dagen. Dit is echt het einde van deze waanzinnige reis die op 10 december 2019 begon. Superlatieven te over om te omschrijven hoe bijzonder mooi deze jaren waren maar de schoonheid zit hem in het moment. En nu is het moment daar dat we gedag zeggen tegen dit continent. Afrika, wat ben je mooi en wat zijn we van je gaan houden.

De afgelopen twee weken hebben we eigenlijk gewoon vakantie gevierd. Geluierd aan het strand van Plettenberg, genoten met vrienden, gezwommen tussen de zeehonden en nog steeds iedere dag mooie nieuwe plekken ontdekt.

We vieren mijn 39e verjaardag groots. Mijn wens is om de zonsopgang boven Kaapstad vanaf Lions head te zien. En dus staan we om 5:20 onderaan de berg om 400 meter omhoog te klimmen. Het is best een uitdaging maar de vele kilometers hikes die we met de kinderen gedaan hebben, betalen zich uit. Zonder al te veel moeite bereiken we de top en zien we de zon opkomen. We kijken uit over de Tafelberg, de oceaan, Robbeneiland en al die leuke wijken die Kaapstad rijk is. We eten heerlijke taartjes bij de beroemde Charly’s Bakery waar ik wordt verwend met cadeaus. Een paar dagen geleden is Jojo aangekomen. Zij gaat Randy Lover samen met een vriendin van ons kopen. Jojo zorgt voor confetti, maskers en slingers en onder een enthousiast happy birthday voel ik me meer dan jarig.

Het meest bijzondere cadeau komt toch wel van Meindert. We laten samen een tattoo zetten. Onze stip op de horizon. Ons symbool om trouw te blijven aan onszelf en vooral aan al het moois dat deze reis ons gebracht heeft. Om vaak genoeg stil te staan. We zijn superblij met het resultaat.

‘s Avonds eten we met vrienden in een heerlijk restaurant en is mijn 40e levensjaar officieel begonnen.

Terwijl ik dit tik rijden we vanuit West Coast National Park terug naar Kaapstad. We zijn nog een allerlaatste nachtje met elkaar weggeweest. Alle spullen zijn ingepakt om zo meteen uit de Land Rover gesjouwd te worden. Morgen en overmorgen doet Meindert het laatste onderhoud en dan is het echt echt klaar. De laatste rit met zijn vijven in ons huisje op wielen. We zijn klaar voor nieuwe avonturen. Dit boek gaat nu dicht. Het mooie van boeken is gelukkig dat je ze steeds weer open kan slaan en opnieuw kunt lezen. Deze reis heeft ons verder gevormd. We zijn veranderd, als persoon en als gezin en vanuit hier zullen we onze draai weer moeten vinden. Daar kijken we enorm naar uit.

Ik zal vast blijven schrijven want af en toe is het zo lekker om gewoon op te schrijven wat er in je omgaat. Hiernaast zullen deze blogs een leidraad worden voor het boek dat ik ga schrijven. To be continued dus…

Week 6 | vrienden en de zee

13 april 2021Boonfamilyjourney

‘Kijk mam, wat een grote vis!’ Anna trekt enthousiast aan mijn arm om mijn aandacht te krijgen in het warme blauwe water van de Indische oceaan. De twinkeling in haar ogen laat de opwinding en blijdschap zien. We zijn met zijn vijven aan het snorkelen bij Cape Vidal en zien de prachtige onderwaterwereld. Dit is wel even een bucketlist dingetje. Samen snorkelen met de kinderen.

Deze hele week is sowieso één groot hoogtepunt. We rijden maandag van de camping met de vele waterglijbanen naar Pongola waar we onze vrienden Thijs en Mieke weer gaan zien. Onderweg stoppen we nog even bij een kliniek voor een rare plek op de rug van Ids. Het lijkt op een tekenbeet. Na twee uur wachten (er kwam iemand met een slangenbeet tussendoor) is Ids aan de beurt. De dokter bevestigt ons vermoeden en met crème en antibiotica vervolgen we de reis. Omdat de koorts niet meer terugkomt laten we de antibiotica maar voor wat het is en geneest de plek gelukkig vanzelf.

Met Thijs, Mieke en hun 3 jarige zoontje Thomas brengen we drie dagen door op een prachtige plek. We hebben onze eigen safaritent met houtgestookte hottub en zien vanaf het enorme terras iedere ochtend de zon opkomen en de prachtige sterrenhemel stralen. De accommodatie ligt in een game reserve dus aan dieren geen gebrek. De impales, nyalas, warthogs en giraffen lopen zo langs je tent. We maken een boottocht en zien hippo’s en een krokodil in het water terwijl we genieten van de mooie omgeving en elkaars gezelschap. Wat is het heerlijk om weer samen te zijn.

Samen met Mieke maak ik een ochtendwandeling van 3 uur met een gids. Terwijl de zon langzaam opkomt, de wereld ontwaakt en de nachtdieren plaatsmaken voor de dagdieren genieten wij intens van alles om ons heen. Als we de volgende dag ook nog yoga bij zonsopkomst kunnen doen is ons geluk compleet. Wat een heerlijke dagen samen! We sluiten het af met een sundowner, een drankje bij zonsondergang bovenop de Land Rover terwijl de giraffen langs lopen.

Vanuit Pongola rijden we samen met Thijs en Mieke naar St Lucia voor een laatste duik samen in de oceaan voordat ze het vliegtuig naar Kaapstad weer pakken. Wij blijven in St Lucia en zijn vanaf die dag iedere dag op het strand te vinden! De zee is prachtig blauw en heerlijk warm. De golven zijn hoog en krachtig dus we kunnen ons heerlijk uitleven. Na twee dagen St Lucia rijden we naar Cape Vidal, geleden op 30 km afstand van St Lucia op de punt van een schiereiland. Hier komt een droom uit. Met zijn vijven snorkelen! Wat een geweldige ervaring om samen de onderwaterwereld te ontdekken. De kinderen gaan helemaal los met hun body boards en trotseren de hoogste golven.

Voorlopig zijn we nog niet uitgespeeld en blijven we de kustlijn nog even volgen.

Dit is wel even een bucketlist dingetje. Samen snorkelen met de kinderen.

Week 5

5 april 20215 april 2021Boonfamilyjourney

What you do makes a difference, and you have to decide what difference you want to make – Jane Goodall

Jaaaa we zijn weer onderweg! Na ruim 3 weken op de boerderij zijn we donderdag vertrokken. Wat hebben we een mooie en bijzondere tijd gehad. Het is vaak zo dat de contacten die je tijdens het reizen maakt meteen heel intens zijn. Dat hebben we zeker ook gemerkt op de boerderij. Het afscheid was echt even slikken. Na een afscheidsdiner, hele dikke knuffels en een uitzwaai sessie van de hele familie, rijden we weg.

Zodra we weer in onze Land Rover zitten en het avontuur lonkt is alles goed. We ruiken de vrijheid en zetten koers naar Chimp Eden. Een plek waar vrijheid helaas geen vanzelfsprekendheid is. Hier worden chimpansees uit heel Afrika opgevangen die de meest erge dingen meegemaakt hebben. De sanctuary, opgezet door Jane Goodall is een bijzondere plek. We leren het levensverhaal van de ca 35 chimps die er zitten. Het ene verhaal nog traumatischer dan het ander. Chimpansees die als huisdier werden gehouden maar geacht werden mee te eten aan tafel, jurkjes aan kregen en sliepen in een bed op een eigen kamer. Of een chimpansee die voor een nachtclub aan een ketting zat en verslaafd was aan alcohol en sigaretten. Hoewel chimpansees voor 98,4% gelijkenis hebben met mensen, zijn het natuurlijk geen mensen! We zijn onder de indruk en verlaten de plek met het idee dat we nog zo’n verschil kunnen maken op deze wereld. Steeds weer zijn we ons hier bewust van. Misschien nog wel meer dan in Nederland omdat alles hier veel zichtbaarder is. De vervuiling, de delving van grondstoffen, de ongelijkheid. Grote thema’s maar je kunt altijd iets doen.

We verblijven op een heerlijke camping tussen de bergen van het high feld gebied dat bekend staat om zijn adventure activiteiten. We doen een obstacle course en voelen ons Tarzan en Jane.

We bezoeken de Sudwana caves, een enorme grot met amphitheater en smalle gangetjes. Heel indrukwekkend vooral voor de kinderen. Hoewel ze minimaal net zo onder de indruk zijn van de levensgrote dino’s in het ernaast gelegen dino park. Voor de afwisseling tussen natuur en historie gaan we hierna naar een Vlindertuin. Alles staat hier in het teken van ‘the butterfly effect’; al je handelingen hebben een effect. Opnieuw wordt er bewustzijn gecreëerd over onze rol op deze aarde. Wat ons betreft kunnen we die boodschap niet vaak genoeg horen zodat we ernaar blijven leven. We moeten zuinig zijn op onze mooie planeet.

Echter rollen we van deze prachtige boodschap regelrecht een waterpark camping in. Een droom voor de kinderen die zich twee dagen non stop vermaken op de enorme glijbanen en spelen in het water. Blije kinderen maar echt planet proof is deze plek natuurlijk niet. Als tegenhanger leren we dan weer heel veel over allemaal wilde dieren tijdens een geleide Safari vlakbij de camping.

Het zoeken naar evenwicht in de keuzes die we maken is misschien wel de grootste uitdaging. Maar we leren iedere dag. Van elkaar, van de kinderen, van anderen en natuurlijk over onszelf.

Week 4 | Uitzichten en watervallen

30 maart 202130 maart 2021Boonfamilyjourney

Afgelopen week kelderde de temperatuur hier van een tropische 32 graden naar een comfortabele 23 graden. Zodra de Afrikaanse zon zich laat zien is het nog steeds lekker warm maar de koelere lucht is af en toe best aangenaam. We zijn bijna een maand onderweg en helaas gaat de tijd hier net zo hard als in Nederland. Hoewel je hier veel meer met de dag leeft lijkt afgelopen maand voorbij gevlogen. We hebben deze maand ook echt wel even nodig gehad om volledig te landen. Om te beseffen en te geloven dat we echt weer hier zijn. Juist daarom is het zo heerlijk dat we deze weken zo relaxed konden starten op de boerderij. Vanaf hier hebben we omgeving ontdekt, proefden we weer aan het reisleven en raakten we opnieuw vertrouwd met dit mooie land. We zijn klaar voor de volgende stap en nemen deze week afscheid van de boerderij en de liefste families hier.

We zijn deze week voor de derde keer naar God’s Window gereden. Een uitzichtpunt dat zo hoog ligt dat de eerste twee keer dat we er waren het punt volledig in de wolken lag en we dus niks konden zien. Deze keer hebben we goede moed want het is een prachtig heldere dag. Daarnaast hebben we met een andere Nederlandse familie afgesproken die rond dezelfde tijd als wij naar Afrika zijn vertrokken. Bij God’s Window ontmoetten we elkaar en genieten samen van het meest mooie uitzicht dat we tot nu toe in Afrika gezien hebben. De uitgestrektheid van het landschap is iets dat we in Nederland niet hebben op deze schaal. Geen enkele bebouwing, geen windmolen of ander object aan de horizon. Alleen maar een prachtig glooiend landschap zover als het oog reiken kan. De weg naar de top toe leidt ons door een vochtig groen regenwoud. Alleen deze klim is al de moeite waard. Je ruikt de meest geurende kruiden, we zien prachtige bloemen en de verstrengeling van takken en bomen zijn allemaal even fotogeniek.

Het is ontzettend leuk om even tijd door te brengen met de andere Nederlandse familie. We delen ervaringen, zij komen net uit Tanzania, en eten samen pannenkoeken bij Harry’s pancakes in Graskop. Mede doordat wij een paar maanden geleden weer geboekt hadden, durfden zij het ook aan om deze kant op te komen. En dat is zo tof om te horen. De grootste reden waarom we ons verhaal online delen is om andere mensen te laten zien hoe je als familie full-time kunt reizen maar nu ook vooral dat je weer kunt reizen. Afrika is zo’n prachtig continent. Dat verdient het om gezien te worden, helemaal nu! Ook hier horen we talloze schrijnende verhalen van businesses die volledig stilligen door covid. Alleen heb je hier géén sociaal vangnet.

Na de heerlijke pannenkoeken nemen we weer afscheid van de Nederlandse familie omdat zij doorreizen naar Kaapstad. Wij gaan voor de tweede keer slapen bij de camping met de prachtige infinity pool, inmiddels toch wel onze favoriete camping in deze omgeving. De volgende dag rijden we naar de Mac Mac falls en pools. Prachtige watervallen en de mogelijkheid om te zwemmen. Wat een feest, zwemmen in ijskoud en kristalhelder bergwater. Hier vermaken we ons wel even en rozig komen we in de namiddag weer terug op de boerderij.

Het afscheid van de boerderij deze week zal ons nog zwaar vallen. Wat hebben we hier een fijne tijd. Het voelt allemaal zo ontzettend vertrouwd. Hoe een spontane ontmoeting in Noord Namibië vorig jaar kan leiden tot zo’n fijne tijd. Dat is het mooie aan reizen. De ontmoetingen maken echt wel de reis. Onze ontmoeting met Thijs en Mieke 11 jaar geleden in Hong Kong heeft geleid tot een levenslange vriendschap en hen ontmoeten we volgende week hier weer! Deze ontmoetingen hebben ons geinspireerd om hier meer over te delen en we gaan starten met het opnemen van een podcast waarin we gesprekken hebben met de mensen die we onderweg ontmoeten. Dus houd dit in de gaten.

Wij genieten nog even van de laatste dagen op de boerderij en maken ons klaar voor vertrek. We checken onze snorkelsets en schaffen nieuwe aan voor Ids want vanaf volgende week zitten we aan de kust! En zoals het er nu naar uitziet volgen we de kustlijn voorlopig wel even. Op naar Mozambique!

Week 3 – Terug op de boerderij

22 maart 202123 maart 2021Boonfamilyjourney

Week 3 | terug op de boerderij

3 weken op dit heerlijke continent. Na behoorlijk stressvolle weken in Nederland voor ons vertrek, waarin het tot het laatste moment spannend was of we konden vertrekken, is het zoooooo lekker om deze reis zo te beginnen. Na een fantastische week in Kruger en Blyde River Canyon zijn we terug op de boerderij. Hier ontspannen we volledig en gaan we op in het leven van de witte Zuid Afrikanen. We spreken een mengelmoes van Zuid Afrikaans, Nederlands en Engels en lachen om elkaars grappige woorden. We leren veel over de manier van leven en zien hoe groot de kloof tussen wit en zwart, arm en rijk is.

Onze bevoorrechte positie is in dit land extra zichtbaar. Als wit persoon woon je niet in townships maar leef je op een stuk grond met hoge hekken prikkeldraad en schrikdraad. ‘Heb je jullie kinderen verteld over de gevaren in Zuid Afrika’ vroeg de schoondochter van Hans en Alta ons. Eerlijk gezegd hebben we daar nog helemaal niet over nagedacht. Dit soort gevaar is een ver van ons bed show in Nederland. Ook al worden daar de verschillen en tegenstellingen groter.

Het leven is hier zo. Deze week stuurde mijn moeder onderstaande tekst door van Reinhold Niebuhr door en zo voelt het. De verschillen zijn hier zo geïnstitutionaliseerd. Dat veranderen wij niet. Maar wel leven we in gelijkheid en leven we Anna, Fedde en Ids voor om altijd naast de ander te gaan staan. Ubuntu.

Geef me de moed om te veranderen wat ik kan veranderen.

Geef me de wijsheid om te accepteren wat ik niet kan veranderen

Geef me het inzicht om het verschil tussen beide te zien.

Infinity pool bij Panorama lodge Graskop

Onderweg van de Blyde River Canyon terug naar de boerderij rijden we de fantastische panoramaroute naar Graskop. We zien de meest waanzinnige vergezichten, verwonderen ons over de krachten van de natuur en slapen op een camping met het mooiste zwembad. We spelen in de ‘infinity pool’ en alles voelt letterlijk oneindig. Het uitzicht, de vrijheid, we leven onze droom.

Dit weekend hebben we een reptielen boerderij bezocht en leren we over het nut van slangen, spinnen en schorpioenen in plaats van er bang voor te zijn. Educate yourself is ook hier van toepassing. Hoe meer je weet, hoe beter je ermee om kunt gaan. Alhoewel we Anna met geen stok richting de tarantula’s krijgen.

De kinderen rijden paard alsof ze nooit anders gedaan hebben. We zijn op een plek waar weespaarden opgevangen worden en gehandicapte kinderen helpen met de verzorging van de paarden als onderdeel van hun leerproces. Wat zijn paarden toch bijzondere dieren.

We hebben nog geen idee wat komende week voor ons in petto heeft maar dat is leven. Het komt zoals het komt en dan is alles goed.

Week 2 – Kruger & Blyde River Canyon

15 maart 202119 maart 2021Boonfamilyjourney

Liggend op een kleedje kijken we samen naar de oneindige sterrenhemel. We leren deze week hoe we via de sterren het noorden en zuiden kunnen zien. De kinderen vuren vragen op ons af over het universum zover hun kinderbrein kan denken. Maar de vragen zijn groter dan wij.

We leren het verschil tussen een luipaard en een cheetah. Niet uit een boekje maar door ze in het echt te zien.

Onze witte winterhuidjes trotseren de felle zonnestralen en de eerste zomersproeten verschijnen samen met een bruine gloed. We lopen op blote voeten en leven weer met de dag.

Hallo nomadenbestaan, we zijn terug!

Wat een prachtige week is dit! We hebben ons tot woensdag laten verwennen op de boerderij bij Hans en Alta. Veel aan school gedaan en Meindert heeft de remschijven van de Land Rover vervangen. Klaar voor duizenden kilometers nieuw avontuur.

We krijgen een tour over de boerderij, wat een enorme partij land! En de nijlpaarden zwemmen gewoon in de dam op de boerderij.

Tour over de macadamia en avocadoboerderij. Uitleg van Hans

Woensdag dus vertrekken we naar het Kruger park. In ruim twee dagen rijden we van het zuiden naar het midden van het park en zien we naast fantastische natuur heel veel dieren. We hebben extreem veel mazzel met de vele wilde honden die we zien. Daarvan zijn er maar 120 in het hele park dat bijna zo groot is als Nederland. De opwinding is groot als er ergens een leeuw gespot wordt. We zien maar liefst 3 vrouwtjes en een mannetje. Na deze dagen van uren turen in 40 graden voelt het vrijdag goed om het park weer te verlaten.

We bezoeken een opvang voor dieren die ten prooi zijn gevallen aan stropers, verkeer of electrakabels. Hier zien we dieren pas echt dichtbij. De meeste dieren kunnen niet terug het wild in. Toch lukt het de opvang zo’n 20 procent van de opgevangen dieren terug te plaatsen. Een soort Pieterburen voor wilde dieren.

Het weekend hebben we doorgebracht op een prachtige camping middenin de Blyde River canyon, naast de rivier. We zwemmen iedere dag, sporten, wassen, doen school en kijken ‘s avonds naar de sterrenhemel.

We slapen in hotel Pacha Mama* (moeder aarde) en vallen onder de sterrenhemel in slaap.

*uitspraak uit het boek -ik zag twee beren wildkamperen-

Week 1 – We zijn terug!

9 maart 20219 maart 2021Boonfamilyjourney

Precies een week geleden werden we weer voor het eerst wakker in Afrika. We ontwaakten van de zon die fel in onze kamer scheen. De kinderen stonden direct aan en wilden meteen het zwembad aan. Waarom niet? We liepen in onze zwemkleding naar buiten en daar met onze blote voeten in het gras en de warme zon op ons gezicht overviel het ons. Zoveel blijdschap en emotie. We zijn terug in Afrika! We zijn terug gestapt in ons droomleven. Alle spanning van een jaar wachten en onzekerheid kwam eruit. Tranen van geluk.

Het voelt meteen vertrouwd om terug te zijn op Afrikaanse bodem. Het is echt net alsof we hier gister nog waren. De auto start alsof hij nooit anders gedaan heeft en we gaan meteen boodschappen doen. Het is weer even opletten dat er links gereden wordt maar al snel zingen we alle vijf mee met de vertrouwde cd van Samba Salad. We rijden weer in onze Land Rover! We kunnen het nog steeds bijna niet geloven.

De eerste dagen ordenen we de auto opnieuw, sorteren we de kleren en maken we Lizzy de hulp opnieuw heel blij met tassen vol kleren van de kinderen die inmiddels te klein geworden zijn. We hebben een tweede kans gekregen. En dus is onze paklijst nog meer on point en weten we precies wat we nodig hebben. Wonderbaarlijk past alles wat we uit Nederland meegenomen hebben in de Land Rover, inclusief de LOL Surpise ballen en schildersezel van Anna.

Na 3 dagen zwemmen, relaxen, ordenen en inpakken zijn we er weer helemaal klaar voor en geven we Arne en Chris een dikke afscheidsknuffel. Ze hebben een jaar op onze auto gepast en terugkomen in hun lodge voelde als thuiskomen. Vrijdagochtend rijden we weg, de ultieme vrijheid weer tegemoet. We besluiten deze keer nog meer op gevoel te reizen. Dus geen vooraf bedachte campings waar we dan persé heen willen rijden. Toch zitten we die eerste dag weer langer in de auto dan gepland. Even wennen toch. Het lange rijden wordt beloond en onze eerste nacht is op een mooie plek aan een groot meer bij de Witbank Dam. We zijn de enigen. Dit zullen we nog wel vaker meemaken want het toerisme moet duidelijk weer op gang komen. Natuurlijk maken we deze eerste avond een vuur een roosteren we marshmallows. We verwonderen ons weer over de magische sterrenhemel en slapen als rozen op het dak.

De volgende dag rijden we richting Nelspruit. We zien Alkmaar en Middelburg op de borden staan en worden zo direct geconfronteerd met de Nederlandse geschiedenis. We zijn uitgenodigd door een stel dat we vorig jaar in Noord Namibië bij de Epupa falls ontmoet hebben. Toen al nodigden ze ons bij hen uit en die uitnodiging is blijven staan. We nemen de afslag vanaf de weg en rijden dan een km lang omhoog tussen duizenden avocado en macadamia bomen door. We kijken onze ogen uit bij het zien van hun huis. Met open armen worden we ontvangen.

Hans & Alta hebben een avocado en macadamia boerderij. Deze dagen leren we het leven van de Zuid Afrikaanse boeren kennen en worden we als familie behandeld. Wat een gastvrijheid en luxe. We slapen in het appartement en genieten van het eten en de gesprekken waardoor we meer en meer inzicht krijgen in het leven als boer maar ook over de levensloop van avocado’s en macadamias. Vanuit deze comfortable basis bezoeken we de omgeving. In Graskop roetsjen Anna en Fedde via een zipline over een honderden meters diepe vallei. We rijden naar God’s Window voor één van de meest prachtige uitkijkplaatsen van Zuid Afrika maar met onze hoofd letterlijk in de wolken besluiten we toch maar een andere dag terug te komen als het wat minder mistig is. We genieten van een familie braai en de kinderen werken aan school afgewisseld met een duik in het zwembad. Het klinkt allemaal te mooi om waar te zijn maar dit is het echt. Af en toe moeten we onszelf even knijpen en durven we nog steeds niet te geloven dat we echt weer hier zijn.

De eenvoud van het leven met emmer en schep

Deze week staat Krugerpark op de planning. Maar we beginnen vandaag met een tour over de boerderij. Eens kijken of we kunnen helpen want het oogstseizoen van de macadamias is gister begonnen. Na vandaag smaakt deze noot vast nooit meer hetzelfde.

Week 16 – Thuis maar niet thuis

30 maart 202030 november 2020Boonfamilyjourney

En toen waren we terug in Nederland. Kwamen we aan op een verlaten Schiphol en kochten we hagelslag in een stille supermarkt. Thuiskomen in een land dat compleet op zijn gat ligt. Thuiskomen in je eigen land dat zo anders voelt. De hunkering naar de knuffel met familie wat niet mogelijk is. Wat is dit vreselijk gek allemaal.

Nadat we anderhalve week geleden de knoop in Namibië doorhakten en tickets kochten om naar huis te komen, kwam er een (tijdelijk) eind aan onze droomreis. In plaats van ons langzaam richting Mozambique te begeven waar we met onze voeten in het witte zand ons 10 jarig huwelijk wilden vieren, raceten we met 100 kilometer per uur (harder gaat de Land Rover niet) dwars door Namibië en Zuid Afrika. We reden dagen achter elkaar om maar op tijd te zijn. Op tijd om ons huis op wielen te stallen in Pretoria en op tijd om een vlucht naar Nederland te halen. We maakten er met Wouter en Rinkje en hun kinderen en Bern en Leonie en de kinderen het beste van. Aten en dronken samen, de kinderen speelden oneindig en wij maakten ons klaar voor vertrek naar Nederland.

De werkelijkheid van weer in Nederland zijn komt vol binnen

De vlucht verliep voorspoedig ook al voelde het raar dat het normaal zo attente cabinepersoneel ons nu vanachter een lintje goedendag wenste en het vooral self-service was tijdens de vlucht. Na vele afwegingen en gesprekken met het thuisfront besloten we eerst twee weken in quarantaine te gaan. Dit besluit werd met name bekrachtigd door het aanbod van Wouter en Rinkje in hun gehuurde onderkomen in Schoorl te komen. We trokken immers al twee weken samen op dus samen in quarantaine leek ons zowel verstandig als gezellig. Het huis is meer dan groot en prachtig. We hebben alle ruimte en luxe en proberen het reisgevoel samen vast te houden.

Maar wat is dat moeilijk! De werkelijkheid van weer in Nederland zijn komt vol binnen. We zijn allemaal vreselijk moe. Slapen 12 uur per nacht en worden nog steeds brak wakker. De vlucht van de laatste week Afrika en de onbewuste stress komen eruit. We worden overspoeld met schoolwerk, toegevoegd aan appgroeps, en de stroom aan Coronanieuws is onuitputtelijk. We worden gedwongen na te denken over werk en wonen. Zaken waar we in ons hoofd nog laaaaaaaaaang niet mee bezig waren in Afrika. Daar leefden we op gevoel en hier wordt jedagritme toch weer voor een groot deel bepaald door sociale en maatschappelijke verwachtingen.

En dan het besef dat we vreselijk bevoorrecht zijn. We zijn gezond, jong en daarom is er minder angst. We konden thuiskomen en ook al zijn we niet direct bij onze families, we hebben de mogelijkheid elkaar via andere vormen van contact toch veel te zien. Er is nog steeds een overvloed aan eten in de supermarkten en onze bewegingsvrijheid is groot. We denken na over onze activiteiten op de korte termijn. Terugverhuizen naar de Parklaan als de quarantainetijd voorbij is en het oppakken van werk om zo snel mogelijk ons reisbudget weer aan te vullen. We kijken per dag wat de tijd ons brengt en ik vraag me af of deze wekelijkse update on hold moet. Dat zou voelen als een afscheid van ons reizigersleven en daar ben ik nu nog niet. Dus ik blijf nog maar even schrijven denk ik.

Week 7 – Van Zuid-Afrika naar Namibië

27 januari 202019 november 2020Boonfamilyjourney

Deze week begon het avontuur voor ons gevoel pas echt. Woensdag reden we Kaapstad uit om niet meer terug te komen. We kochten de laatste spulletjes, keken nog een keer goed achterom en zetten koers naar het noorden. We sloten de laatste dagen in Zuid Afrika af met een laatste dag aan het strand met fantastische zonsondergang (sorry voor de duizend foto’s) en een ontmoeting met een andere reisfamilie die net gestart is.

Onze eerste stop na Kaapstad was meteen magisch. Na het idyllische Paternoster met zijn witte huizen gepasseerd te zijn, kwamen we in Tietiesbaai. Een camping direct aan het strand waar Anna, Fedde en Ids twee dagen lang de mooiste avonturen beleefd hebben op de rotspartijen. Heerlijk om daar gewoon te zijn en niets te hoeven. Geen internet, geen winkels, helemaal niks. Alleen de zee en elkaar. Dit is hoe we het vooraf bedacht hadden. Wat een eindeloos gevoel!

De realiteit is dat na twee dagen ons rantsoen op was en we weer richting de bewoonde wereld moesten. Hierna zijn we heel relaxed richting de grens met Namibië gereden en deze zijn we gister overgestoken. We hadden het gelezen en mensen hadden het ons verteld en het is echt waar, zodra je de grens passeert, waan je je in een andere wereld. We zitten nu zo’n 250 km na de grens en hebben nog geen dorpje gezien. Alleen maar eindeloze lege vlaktes. Wat voel je je klein in dit gigantische landschap. Vandaag reden we drie uur zonder ook maar iemand tegen te komen. Behalve een zebra, springbok en een paar struisvogels.

Dit landschap zet aan tot denken, verder dan de horizon, over eindeloze mogelijkheden. We staan nu op een campsite vlakbij de Fish River Canyon. Na de Grand Canyon de grootste ter wereld. De wekker staat om 5.00 uur zodat we morgen de zonsopkomst in de canyon kunnen zien. Als die net zo indrukwekkend is als de zonsondergang net hier op de camping wordt het ongetwijfeld prachtig.

Week 6 – Terug naar Kaapstad

20 januari 202019 november 2020Boonfamilyjourney

Gister plaatste ik een foto op Instagram met als onderschrift – We travel not to escape life but for life not to escape us – en zo voelt het ook. In Nederland hadden we het gevoel in een sneltrein te zitten die maar geen vaart minderde en zelfs niet stopte op de stations. De snelheid van het leven met veel maatschappelijke en sociale verplichtingen zorgen dat het leven heel snel lijkt te gaan. We hadden het gevoel heel hard aan de noodrem te willen trekken. We vertragen nu en laten ons veel meer leiden door ons gevoel.

Deze week stond in het teken van terug naar Kaapstad rijden en de verjaardag van Ids. Direct toen we Kaapstad inreden, voelde het vertrouwd. Grappig wanneer je meerdere keren op een plek komt dit meteen als een fijne haven voelt. Je kent de weg een beetje, de atmosfeer en natuurlijk het weerzien met Thijs en Mieke. Maar ohoh wat stormde het. De afgelopen dagen woei er een storm die menig fietser de berm induwde. Na weken heel warm weer nu dus wat verkoeling, ook fijn.

Op de weg terug naar Kaapstad verbleven we twee nachten op de camping van het Wild Spirit hostel. Wat een geweldige plek! Zo’n plek die je direct raakt en waar je je thuis voelt. De setting in een prachtige groene vallei, yoga, live muziek, kampvuren, een natural pool en alles organic sprak ons enorm aan. Zo’n plek doet je dromen over nieuwe mogelijkheden. Heerlijk om hier de tijd te hebben gedachten te laten stromen.

Gister werden we gewekt door opgewonden kinderen, de verjaardag van Ids! Vanaf het eerste moment voelde hij zich megajarig. We hadden bij Charly’s Bakery (bekend van de realitysoap met hun cake angels) mucking afazing cupcakes gehaald en dus zaten we om 7.15 uur op het grote bed aan de cupcakes en werd Ids verwend met cadeaus. Er was zelfs een cadeautje van opa en oma uit Nederland! Het werd een heerlijke dag waarin we bij Thijs en Mieke de verjaardag van hun Thomas vierden, het South African museum bezochten en de dag afsloten met de lekkerste pizza van Kaapstad in de leuke wijk Observatory waar ons hostel zit.

Waarschijnlijk gaan we woensdag echt aan onze reis beginnen en vertrekken we richting Namibië. Geen veilige thuishaven meer om naar terug te keren maar gaan met die banaan. Vandaag wordt de auto voor de laatste keer gecheckt na deze maand proefdraaien en dan zijn we los!