Terug naar Afrika

We gaan terug naar Afrika! Het uitspreken van deze woorden voelt zo lekker. Wat hebben we lang gewacht tot het moment dat we de tickets weer konden boeken. Wat leven we allemaal in een onzekere tijd. Afgelopen maanden zijn omgevlogen. Voor we het weten draaien we weer mee in het Nederlandse leven alsof onze tijd in Afrika slechts een droom is geweest. En hiermee vervallen we ook weer in oude patronen, valkuilen en zijn we veel te vaak veel te druk. Ondanks dat veel sociale gelegenheden niet kunnen worden we meegesleurd in de waan van de dag.

De wekker gaat iedere maandag tot en met vrijdag stipt om 6.00 uur. Meindert gaat uit bed, ik snooze of ben zo dapper om ook uit bed te gaan en zit dan voor ik het weet achter mijn laptop in mijn mailbox. Ik maak de kinderen wakker, vaak net iets te laat waardoor het ochtendritueel toch gehaaster is dan ideaal. En zo rijgen de dagen zich aan elkaar waardoor de tijd zo snel voorbij lijkt te gaan. Het nieuwe ritueel van ’s morgens het ijskoude IJsselmeer ingaan doorbreekt dit gevoel. Voelen dat je leeft. De tinteling door je hele lijf en de zon, regen of wind voelen op je naaktheid. Dat gevoel willen we weer, de regie terug en niet meer afwachten. We kijken elkaar aan en denken hetzelfde; nu die tickets boeken!

Sinds onze terugkomst in Nederland eind maart houden we de internationale reiswereld nauwlettend in de gaten. Niet zozeer de situatie in Nederland is wat ons bezighoudt maar we kijken met name naar het openen van grenzen en de opstart van het vliegverkeer. Sinds een aantal maanden gaat het in zuidelijk Afrika de goede kant op. Vluchten gaan weer dagelijks, landgrenzen gaan open en ook parken en campings verwelkomen weer gasten. Toen de president van Zuid Afrika aankondigde dat al het internationale verkeer weer welkom was wisten we dat het tijd was. Tijd om onze droomreis te vervolgen.

Waar we vorige keer het plan hadden om in ongeveer een jaar van Kaapstad naar huis te rijden, hebben we deze keer geen eindbestemming en eindtijd. Deze keer kijken we naar de mogelijkheden en baseren we onze beslissingen hierop. Dat het leven niet te plannen is, weten we. Nu we hier door corona zo mee geconfronteerd worden voelen we dit nog meer en worden we gesterkt in ons idee om altijd te kijken naar wat wel mogelijk is.

Het is een interessante weg als je houdt van buiten de lijntjes kleuren dus die hobbels nemen we maar voor lief.

We staan weer in de regelmodus en hebben onze excelsheets en to-do lijsten erbij gepakt. Vorige keer moesten we alles uitzoeken, nu is het een kwestie van opnieuw regelen en afstrepen. Helaas lopen we opnieuw tegen het systeem aan van de leerplicht en worden we waarschijnlijk weer gedwongen ons uit te schrijven. Dit houdt ons nu even bezig vooral omdat we graag de mogelijkheid willen hebben onderweg locatieonafhankelijk werk te doen. Het is een interessante weg als je houdt van buiten de lijntjes kleuren dus die hobbels nemen we maar voor lief.