13 april schreef ik de laatste blog. Dat is precies 10 weken geleden. Terug in Enkhuizen voelde het leven als niet spannend genoeg om te delen. Was de behoefte minder groot maar wat een rare perceptie is dat eigenlijk. Ons leven heeft zeker niet stil gestaan en eigenlijk is er vreselijk veel gebeurd.
Wat een bijzondere tijd is dit. We kwamen terug in een land dat stilstond. Hierdoor hadden wij de kans om heel geleidelijk en zonder verwachtingen dingen weer op te pakken. Als een Italiaanse familie woonden we met zijn veertienen samen op de Parklaan (mijn ouderlijk huis). Genoten we van elkaar, het prachtige lenteweer en vele maaltijden samen. Nieuwe ideeen borrelden op en zo zaten we toch nog redelijk in die bubbel van leven op gevoel.
En toen werd het 1 mei. Gingen de scholen open, betrokken we een nieuwe tijdelijke woning en Meindert en ik gingen weer aan het werk. De bubbel was klaar, de realiteit daar. Terug in het leven waarvan we op 10 december afscheid hadden genomen. De kinderen gingen naar school of het gister was en wij vonden onze weg bij een nieuwe werkgever.
Terug in het leven waarvan we op 10 december afscheid hadden genomen
Na de zomer terug naar Afrika zit er niet in. De schoolboeken die op de kinderen liggen te wachten voor het volgende schooljaar gaan we niet gebruiken. Het is wat het is. In 2020 wordt er niet meer gereisd. We focussen ons nu op begin 2021. Nieuw jaar, nieuwe kansen en twee keer de voorpret.
De reis in ons hoofd is ook volop bezig. We denken na over de toekomst. Over een vorm van leven en werken na de reis. En nu genieten we vooral heel erg van hier zijn. Het gemak van het zien van familie en vrienden en natuurlijk van dit heerlijke zomerweer! De foto’s laten zien dat de afgelopen weken weer 1 groot hoogtepunt waren en vierden we zelfs dat we 10 jaar getrouwd zijn.
Boon Family Journey 