Wow! Wat een kennismaking met Botswana was deze week. We sliepen middenin de bush en de olifanten, nijlpaarden en hyena’s liepen vlak langs de auto. ‘s Nachts hoorden we leeuwen brullen en zagen we de migratie van honderden passerende wildebeesten. ‘s Morgens zagen we sporen van een luipaard in ons kamp. Wat een ervaring!
Op onze eerste campingplek in Botswana werden we opgewacht door Wouter en Rinkje met hun twee kinderen en een immense stapel pannenkoeken. We hadden ze ontmoet in Kaapstad en nu troffen onze wegen elkaar weer. De kinderen speelden 2 dagen onafgebroken op de camping met elkaar. Heerlijk om te zien en hierdoor ook tijd voor onszelf te hebben. We kletsen weer wat af en door gezamenlijke West Friese roots voelt het al snel heel vertrouwd.
Samen reden we richting Moremi national park, onderdeel van de Okavango delta. Met twee gezinnen durfden we het aan om wild te kamperen. Wild kamperen in Botswana is dus heel letterlijk want niet alleen sta je volledig in het wild zonder voorzieningen maar ook tussen de wilde dieren. Hier zijn, zoals in Zuid Afrika en Namibië, geen hekken om de parken en dus lopen de dieren overal. We zetten ons kampement op en legden de kinderen heel serieus uit dat ze onder geen beding achter het touwtje mochten komen dat we tussen de auto’s gespannen hadden. Een luipaard of hyena pakt niet snel een volwassene maar een kleine peuter is een makkelijke prooi. Bewust van het gevaar creeerden we een safe-zone waar we ons allemaal veilig voelden. Met 4 volwassenen waakten we over onze 5 kinderen en maakte Wouter een heerlijke hutspot met gehaktballen. De controverse tussen deze traditionele Nederlandse hap en de plek waar we stonden kon bijna niet groter. Overal om ons heen uit de bosjes kwamen groepen olifanten drinken bij de waterplas. Zo indrukwekkend om van zo dichtbij te zien en er echt tussen te staan.
De weg naar en in Moremi de volgende dag was door de extreem slechte weg intensief. Een constante slalom door hele diepe plassen met geregeld zeer serieuze twijfel of we wel door konden rijden. De Land Rover liet ons niet in de steek en wroette zich door de enorme plassen en blubber heen. Toen we de volgende dag op 1 meter afstand twee leeuwinnen zagen waren we de slechte weg alweer vergeten. Wow, dit was het allemaal waard!
En nu dan, Corona. Na 3 dagen in de bush zonder bereik schrokken we van de berichten uit Nederland. Ook hier worden de beperkingen iedere dag meer voelbaar. Veel grenzen gaan dicht. Vooralsnog blijven we bij ons plan en blijven we in Botswana om daarna richting Mozambique te gaan. Vanuit hier wensen we jullie allemaal heel veel sterkte en hopen we dat het virus niemand dichtbij zal treffen.
Boon Family Journey 